Hasret arka arkaya zile bastı..Kapı çok geçmeden açıldı.."Defne nerede?" dedi salona ilerlerken.."Odasında uyuyor.." dedi Hülya Hanım şaşkınca bakarken.."İyi misin sen kızım.." Hasret başını salladı..Kendini koltuğa bırakıp elleriyle yüzünü kapattı.."İyiyim..İyiyim.." diye mırıldandı..Hülya Hanım anlamaz gözlerle birkaç saniye olanları anlamaya çalıştı ama bir şey gelmemişti aklına..Yavaş adımlarla mutfağa doğru ilerledi..
Hasret başını kaldırıp derin bir nefes aldı..Çantasındaki telefonu çıkardı..Aklındaki numaraları hızla çevirip kulağına götürdü.."Murat.." dedi titreyen sesiyle.."Murat dinle.." Murat dişlerini birbirine bastırdı sinirle.."Senin yüzünden şirketteki işlere kafamı veremiyorum! Bunlarla uğraşmak zorunda değildim Hasret! Bunu en başından söylemeliydin.!" Hasret ayaklanıp başını salladı.."Bak inan bana ben.." Murat sözünü kesti.."1 saat sonra oradayım..Kapatmam gerekiyor!" Hasret yüzüne kapanan telefonla gözlerini kapatıp tekrar ağlamaya başladı.
**
"Hadi kızım az kaldı..Bitir hepsini.." dedi Defneye bakıp ağzını silerken..Defne elindeki sandiviçin son ısırığını alıp ellerini çırptı.."Şimdi çikolata zamanı!" dedi iki elini havaya kaldırırken.."Hayır..Şimdi değil.." dedi Hasret silme işlemini bitirirken.."Anne neyin var..Neden gitmedin işe bugün?" Hasret başını sallayıp gülümsedi.."Biraz başım ağrıdı..İzin aldım." Defne bahçedeki salıncakta oturan Buğrayı görünce gülümsedi.."Ben Buğraya gidicem..Sen gelme özel konuşuruz belkii.." dedi koşarak bahçeye ilerlerken..Hasret mutfak camından ikiliye bakıp sırıttı..O sırada kapının çalmasıyla yutkundu.."Murat." diye sızlanıp hızla bahçeye çıkan camlı kapıyı kapattı..Hülya Hanımda izin isteyip üst kattaki odasına çekilmişti..Hasret kapının deliğinden bakıp gözlerini kapattı..Şimdi yüzleşme zamanıydı! Hasret hızla kapıyı açıp gözlerini Murata dikti.."Hoşgeldi-" Murat yüzünü buruşturdu.."Hoş gelmediğimi sende biliyorsun!" Hasret yutkundu.."Kim söyledi..Kimden öğrendin?" Murat alayla güldü.."Hasret sorun bu mu sence..Kimden öğrendiğim mi..Haa çok merak ediyorsan söyleyeyim..Salihle kısa bir beyin fırtınası gerçekleştirdik..Sorun buysa üzerinde tartışabiliriz.." Hasret arkasını kontrol edip birinin olup olmadığına baktı.."Sana dün gece açıklamayı düşünüyordum..Partide..Ama olmadı işte..Herkesin içinde.." Murat kaşlarını çattı.."Bunca yıldır ne yapıyordun Hasret?Bir zamanını bulamadın mı!"
**
"Ne olursa olsun söylemeliydin..Ne yaparsam yapayım..Aramızda ne geçerse geçsin..Çocuğumuz o bizim be! Çocuğumuz.." Hasret elini Murat'a doğru kaldırdı.."Lütfen..Bende çok pişmanım.." Murat gözlerini kıstı.."Ne söyledin ona..Bunca yıl ne yalanlar uydurdun!" Hasret başını yere indirip gözlerindeki yaşların akmasına izin verdi.."Çok utanıyorum..Lütfen..Lütfen konuşma böyle..Yüzüme vurma.." Murat bir kez yutkunup derin bir nefes aldı..Birkaç dakika sessizce durup Hasreti izledi.."Hayatında başkası olduğunu öğrendiğimde yıkıldım ben..Mahvoldum..İstemeyeceğini düşündüm.." Murat dudaklarını aralamış şaşkınlıkla Hasreti izlerken ne diyeceğini düşündü..Bu kadın kesinlikle aptaldı! Böyle bir şeyi düşünmesi çok..çok saçmaydı! Hasret yaşlı gözlerini Murata kaldırdı.."Özür dilerim..Ben gerçekten-" devam edecekken Muratın ona sıkıca sarılmasıyla duraksadı..Gözlerini kapatıp kokusunu içine çekti..Kimi kandırıyordu ki?Ona sarılmayı bile çok özlemişti.
.Ellerini Muratın beline sararken hiçbir şey düşünmek istemediğini düşündü.
**
Defne Buğraya bakarken küçük elini karnına götürdü.."Buğra bak karnım şişti..Kocaman bir sandiviç yedim..Senin gibi olucam bende yakında..Böyle upuzun.." Buğra parmaklarıyla oynarken gözlerini bir yere odaklamış ara ara gülümsüyordu.."Hey ne oldu sana!" dedi Defne gözlerini büyütüp..Buğra düşüncelerinden kurtuldu.."Şey..Benim gitmem gerekiyor.." dedi ayaklanırken..Defne Buğranın arkasında şaşkınca baktı.."Heyy dursana..Ben seni geçireyim!" Buğra kaşlarını çatıp Defneye döndü.."Ne biçim konuşuyorsun sen Defne!" Defne kollarını önünde birleştirdi.."Ben televizyonda gördm bir kere..İnsan sevdiği birini hep geçirir kapıdan.." Buğra gülümsedi.."İyi geçir bakalım.." dedi Defneyi kucağına alıp sıkıca sarılırken..Camlı kapıyı açıp içeri girdiler..Mutfaktan çıkmış kapıya doğru ilerlerken ikiside kapının önündeki manzara karşısında şok geçirmiş gibi oldular.."Anne!" dedi Defne cıyaklarken..Hasret gözleirni açıp hızla Murattan uzaklaştı..Arkasını dönüp Buğraya ve kucağındaki küçük kızına baktı..Muratın da ondan bir farkı yoktu.
BÖLÜM SONU.
