[ Love Story IV ] จูบกระชากใจ บอดี้การ์ดตัวร้ายกับยัยจอมหยิ่ง

ตอนที่23.. หลงกลลวง!!

เด็กหนุ่มหน้าตาซีดเซียดนอนนิ่งอยู่บนเตียง สายตายังคงจับจ้องใบหน้าสวยหวานของคนที่เขาเรียกร้องอยากจะพบทันทีที่ฟื้นคืนสติด้วยอาการเรียบนิ่งราวหุ่นขี้ผึ้ง

"เหลือเชื่อ!! เก่งหนิที่รอดมาได้ ดีใจด้วยนะที่ดวงแกไม่ได้เปราะบางเหมือนแม่แก "

เสียงพูดแกมเยาะเย้ยสมน้ำหน้าดังสนั่นสะท้อนก้องห้องที่มีเพียงคนทั้งสอง

"หึ!! คงงั้นมั้งครับ เพราะถ้าผมตายไปจริงๆป่านนี้คุณคงได้จุดพลุฉลองไปตั้งนานแล้ว "

เขาไม่รู้หรอกว่าคำพูดเรียบนิ่งนั่นมันสร้างความเจ็บปวดให้แก่คนตรงหน้าหรือไม่ รู้แต่ว่า..ตอนนี้ใจของเขามันเจ็บมากถึงมากที่สุดแทบแตกออกเป็นเสี่ยง เมื่อย้อนกลับมาคิดว่าเธอคือผู้หญิงที่เปรียบเสมือนแม่คนหนึ่งของเขา ผู้หญิงที่คอยดูแลเอาใจใส่ ผู้หญิงที่เคยมีรอยยิ้มให้เขาตลอด ผู้หญิงที่เขารัก!! เรื่องหลอกลวงทั้งเพ การกระทำแสนเสแสร้งนั่นมันทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดเป็นทวีคูณ

"จะไม่ฆ่าผมหรอ ตอนนี้คุณยังมีโอกาสอยู่นะ "

เขาเชิญชวนอย่างไม่เกรงกลัวทั้งที่แผลเก่ายังปวดหนึบๆไม่หาย

"ฆ่าแกที่โรงพยาบาลนี่นะ ฉันไม่ได้โง่หรอกนะคะคุณชายใหญ่"

"เหอะ!! ผมว่ามันก็ไม่ได้เกินความสามารถของยัยแม่มดอย่างคุณหรอก "

การเชือดเชือนยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่ยอมแพ้ เธอยืนตัวสั่นสะท้านด้วยความโกรธ

"รีบทำซะสิ ถ้าผมรอดกลับคฤหาสน์ไปได้ ผมไม่รีบประกันหรอกนะว่าอะไรจะเกิดขึ้น "

เพี๊ยะ!!!

ฝ่ามือของเธอปะทะบนแก้มแสนเปราะบางของเด็กหนุ่มจนแก้มขาวๆช้ำแดงระเรื่อ

"ถ้าแกยังเห็นแก่ฉันอยู่บ้าง สัญญากับฉัน อย่ากลับไปที่นั่นอีก !!"

เธอตวาดแล้วหันหลังเดินออกไปอย่างรีบเร่ง

"ถ้าผมไม่อยู่ คุณจะมีความสุขใช่มั้ย "