I hate carrots, he doesn't?!

Prologue:

Kakain ng carrots o' tatalon sa building, kung tatanungin saakin yan, mas pipiliin kong tumalon nalang sa building kesa kumain ng carrots.

Siguro naman dahil diyan, obvious na ayoko sa carrots, diba? 

Hindi ko ba alam kung bakit natitiis ng tao ang kainin ang carrots. Kulay palang, kadiri na. Paano nalang kaya yung lasa? Syempre, sobrang kadiri.

Alam kong makabubuti sa akin yan lalo na at malabo yung mata ko, aminado ako dun, madami akong makukuhang benepisyo sa carrots. Pero hinding hindi talaga ako mapipilit na kainin yan. 

Nai-imagine ko palang sarili ko na tikman ang carrots, nandidiri na ako. 

KINIKILABUTAN NA AKO AGAD. Take note, imagine palang yan.

Baka pag nakatikim na talaga ako, ikamatay ko pa.

Hangga't sa isang araw, biglang may lalaking sumulpot at sinabing..

"Hindi kita titigilan hangga't hindi ka nakaka-kain ng carrots!"

At diyan nagsimula ang panibagong kabanata ng aking buhay na ikinasira ng aking ulo at ang nagdulot saakin upang mabaliw na ng tuluyan.