FRIENDSHIP 102: The Runaway Bitch (completed)

Chapter 1

Chapter 1

Patalon-talon na naglalakad ako. Pero wait! May naglalakad ba na tumatalon? Baka tumatalon na naglalakad. Ampupu, wala eh, ganda ko.

Finding Nemo ang gagawin natin ngayon people pagkatapos na mahanap na natin ang Dora the Explorer na si Nemo sunod nun ay, patayin sa sindak si Nemosis! I'm so great, I'm so great. I know, I know. Thank you!

Tumigil ako ng biglang umilaw ang imaginary ilaw ko sa taas ng ulo ko. Achuchuchu! Adik sa 'ko'. So ayun nga, kapag umilaw ang mahiwagang bumbilya it means malapit lang si Nemo, ang kulay orange na isda!

Spotted baby. Andun sya sa poso nag-iigib. Nag-iigib papunta sa puso ko. Whahahaha! Lol!

"Nemo!!" I shouted from the top of my silveren voice. Pero tulad ng dati, ignore na naman ang beauty ko. Ahmp! Yan yung kahol ng aso, ahmp ahmp! Tawa kayo, tawa.

"Nemo. Ayyiieee, ngingiti na'yan" ako sabay kiliti sa kilid nito. Pero dahil nga sya si Nemosis, tinabig nya lang ako at pinagpatuloy ang pagbobomba.

Nangingiti ako na nakatingin sa likod nito. Uweew! Yung sa shoulder blade part ng likod nya nabibinat-binat habang tinataas at binababa nya yung hawakan ng puso. Kaya I stood up and to ease my curiousity, dinutdot ko yun gamit ang hintuturo ko

At napabunghalat ako ng tawa ng mapatalon ito sa gulat.

"What the hell woman?!! Are you trying to kill me?!!" sigaw nito

Napatakip agad ako sa tenga ko ng sumigaw ito. "Para ka namang bakla kung makasigaw dyan eh"

"Tsk! Wala ka na bang gagawin dun sa inyo? Mapagalitan ka pa ako pa sisihin mo"

Parang nagliwanag ang mata ko "Ayiieeee, concern ka sa'kin nuh? Aminin"

Kunot na kunot ang noong tumingin sya sa'kin yung tipong naging dalawa ang ulo ko, sya nga yung dalawa eh. Pfft! "You're crazy, patingnan mo na yang utak mo sa psychiatrist baka masulosyunan pa."

Ngumiti ako ng ubod lapad ng may maisip "Sige ba, basta ba samahan mo akong magpatingin"

"Huh? Bakit?"

"Dadalhin ko daw kasi yung kinababaliwan ko eh" and I winked at him. Nagtatakbo na ako palayo baka kasi kung maihagis na nya ako sa pinakamalapit na bundok dito sa lugar namin. Ahahaha! Ang cute talaga ng mukha nya pag napipikon malalaman mo kasi yun pag namumula ang tungki ng ilong nito kahit na you know, may pagkakayumanggi sya.

Yung katawan nya halatang yummy, batak kasi sa gawaing pambukid. At yung kulay ng balat nya, mamula-mula dahil sa sinag ng araw at yung pawis. Ahihihihi!

At yeah, kahit always na sabog ang buhok nun wala naman syang kuto at higit sa lahat dumagdag sa charisma nito. Kunot-noong dinaanan ko si Naomi at Daphne, san sila pupunta at magkahawak kamay pa silang naglalakad.

"Hooy mga boang. Diin kamo makadto?"

You see? Andito ako napadpad somewhere sa Iloilo. Ampupu nga eh, di ko na talaga maalala kung how on earth I end up here, but nevertheless, I enjoyed staying here.

"Improving ang kinaray-a ah. Well, sa pinakamalapit na computer shop. Titingnan ko lang fb ko, baka narape na'yun eh" sagot ni Naomi

"Wait! Ikaw Av, tingnan mo din fb mo. Or search natin name mo sa fb, baka dun mo mahanap pamilya mo" suhestyon ni Daphne

I just shrugged my shoulders at sumunod sa kanila. Pagkarating namin dun, hanap agad kami ng pwestong tatlo. I chose a vacant slot sa gilid yung malayo sa dalawa.

Kumabog talaga ang puso while typing my name on google. Kung andito talaga ako, well, famous ako dude. Gumawa narin ako ng fb account since di ko na talaga matandaan ang fb ko nung unang panahon. Lol. Anime nalang ginawa kong PP at picture naming tatlo ang CP. I tried to look for my names in fb, and yeah. I saw it.

Sobrang kaba ko talaga that time, I opened the pictures then biglang.

Server not found

I immediately closed the site at log out agad. Pinuntahan ko lang yung dalawa nagpaalam at umuwi na ako.

And I just found myself looking at the mirror. I really tried to look for someone na nakakakilala sakin personally but then, yung unexplainable fear in my heart, yung tipong takot ka na malaman ang nakaraan mo. I don't know how or why, but I am a scaredy cat. Fvck!!!

Mula sa likod, dumating ang dalawang kalog na syang nakakaalam lang ng totoo. They were the only person who really knew what I felt, na despite sa mga tawa't ngiti ko, I am broken. I have this missing piece that I am trying to search. But I am half way, I'll just back-out and leave everything.

"Hey Av. Okay ka lang ba?"

"No— yes. Ahhhm, I mean, I don't know" they just hugged me, comforting me. "I was scared, I am scared. I can feel it; my inside is shouting that aside from the fragments of my memories, there is still something that fears me. And that something really bothers me to the point na I am willing to forget everything just to run away from it."

"Sssshhh, okay lang yan Av" pang-aalo ni Daphne "Hindi sa lahat ng oras dapat madaliin ang mga bagay-bagay. Meron din kasi minsan, you need to take your time, you need to set aside things and you need to let go of your fears for you to go on with your life" hirit nito.

"Fears, minsan, it's just in our imagination. Kathang-isip, di totoo. Pero you need to let it go" ng biglang kuminang ang mga mata nito "Let it go, let it go. Can't hold back anymore. Let it go" at biglang umawit

"But you also need to put in your mind that your past made you, it molds you to become a better person." Bigla itong natigilan na pang nag-isip "Wala akong ma-isip na pang hugot"

"Wag ka ng magtaka, wala kang isip" pambabara ng isa.

And I just found myself smiling. Yeah! Mga kulang kulang talaga.

"Pag ako talaga nawala, dadalawin ko kayong dalawa" nanggigigil kong sabi

"Pag ikaw naging multo, utot! Who you ka sa'kin" Naomi

"Lol! Itatapon nalang kita kay Nemo mo, baka dun, tumigil ka" Daphne

Well, nginitian ko nalang silang dalawa. Lucky to have them in my life.