"Dr.Wu Yi Fan"
စိတ္ညစ္ပါတယ္ ဒီလူေတြနဲ႔ကေတာ့ေလ...
သိပၸံဂ်ာနယ္က ေဆာင္းပါးဆိုလို႔ ေရးေပးေန
ရေသးတာနဲ႔မအားဘူး ျငင္းထားတာကိုေတာင္
ေနာက္ျပီး Top Secret တဲ႔ ...... လွ်ိဳ႕ဝွက္တယ္
ဆိုလဲ ဘာလို႔သူ႕ကိုလာေခၚျပီးအကူအညီ
ေတာင္းေနေသးလဲ ကိုယ့္ဘာသာကို လွ်ိဳ႕ဝွက္
ထားၾကပါေတာ့လားေနာ္။ ............
လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြနဲ႔ေနာက္တခါပတ္သတ္ျပီး
ေသေလာက္မယ့္ ေဝဒနာေတြကို ေနာက္တခါ
ခံစားဖို႕ေလာက္ သူခံႏိုင္ရည္မရွိေတာ့ဘူးေလ...
"Dr.Wu Yi Fan"
ေတာ္ေတာ္ေလးကိုမွ စိတ္ပ်က္လာမိျပီ။
နဂိုထဲက စိတ္သိပ္ရွည္တာမဟုတ္ေတာ့
ၾကာရင္ေအာ္မိေတာ့မယ္။ .........
ေဆာင္းပါးအတြက္ ဖတ္ရတာအဆင္ေျပေအာင္
စကားလံုးဆီေလ်ာ္ဖို႕ဂရုစိုက္ရေသးတယ္
နားလည္လြယ္ေအာင္ ထိေရာက္တဲ့စကားလံုး
သံုးဖို႕လဲလိုအပ္ေသးတယ္ .........
အဲ႔ဒီလိုလုပ္ဖို႕တိတ္ဆိတ္ျငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ေနရာ
တခုကိုလိုအပ္တယ္ ...... အခုေတာ့ျဖင့္
စမ္းသပ္ခန္းအျပင္ဖက္ ပတ္ပတ္လည္မွာ ဝတ္စံုျပည့္နဲ႔ထိပ္တန္း security ေတြ ......
စမ္းသပ္ခန္းထဲမွာလဲ သူ႕ေဘးနားက နားပူ
ေနတဲ႔ လူရဲ႕အေစာင့္ေတြ ...... မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနၾကတာကိုပဲ......
ဘာမွဆက္ေရးလို႕မရမယ့္အတူတူေတာ့......
သီးသန္႕အလုပ္ခန္းထဲကိုပဲ လာခဲ႔ဖို႔ေခၚမိတယ္
ဒါေပမယ့္ .........
"ခင္ဗ်ားရဲ႕စစ္တပ္ႀကီးကို အျပင္မွာထားခဲ႔စမ္း
ပါဗ်ာ ......... ကြ်န္ေတာ့္ အလုပ္ခန္းကက်ဥ္း..."
"Mr.President အဆင္ေျပပါ့မလား......"
အိုးကမပူ စေလာင္းကပူတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳး
ကာယကံရွင္ေတာင္ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္
စိတ္မပူလို႕လိုက္ဝင္မလို႔ကို ဒင္းတို႕က......
"ရတယ္ ရတယ္ အျပင္မွာပဲေစာင့္ေန"
သိပ္ျပီးဟိတ္ႀကီးဟန္ႀကီးေနခ်င္ပံုမရဘူး......
ေလသံကိုက ခပ္ေအးေအးရယ္ ...............
စာေရးေနတာကိုသာ လာမေႏွာင့္ယွက္ရင္
ေလးစားမိမွာေတာ့အမွန္ပဲ ............
