Ιστορίες τρόμου (Κύκλος τρίτος) {TYS_GR}

θλίψη (μέρος τρίτο)

 Δυνατός μεταλλικός ήχος ακούστηκε από πίσω μας. Σαν να ερχόταν από την τετράγωνη καταπακτή στην άλλη γωνία της κουζίνας. Ένα ακόμα χτύπημα την σήκωσε στον αέρα και η καταπακτή εξαφανίστηκε στο κενό. Κάτι τεράστιο πήδηξε μέσα στην κουζίνα. Κινιόταν μέσα στις σκιές. Τετράποδο με δύο κόκκινα μάτια. Το μέγεθός του... το μέγεθος του ήταν πραγματικά τεράστιο, έφτανε το ύψος ενός ανθρώπου 1.80 με 1.90 και κινιόταν αργά· προσεκτικά εξερευνώντας το δωμάτιο θαρρείς. Εμείς απλά το κοιτούσαμε άσπροι από τον φόβο μας. Όλοι κρατούσαμε την ανάσα μας. Η αργή βαριά ανάσα του τέρατος ήταν η μόνη που ακουγόταν. Έπιανα το χέρι της Αρετής ασυναίσθητα όσο πιο δυνατά μπορούσα.

 Το πλάσμα είχε πλησιάσει·βγει από τις σκιές και ερχόταν προς το μέρος μας. Οι φλόγες αποκάλυψαν έναν τεράστιο πραγματικό· με σάρκα και οστά λευκό λύκο! Το μέγεθός του ξεπερνούσε κάθε φαντασία. Δεν είχα ηδέα ότι κάτι τόσο οικείο θα μπορούσε να προκαλέσει αυτόν τον φόβο

Ήταν λίγα μέτρα μακριά μας και σταμάτησε. Κάτι μέσα μου έλεγε να προσέχω. Όλο μου το σώμα ήταν σε εγρήγορση. Κρατούσα την Αρετή έτοιμος για οτιδήποτε.

Μας κοιτούσε! Στα μάτια του καθρεφτιζόντουσαν οι φλόγες από τους δαυλούς που κρατούσαμε. Δεν έδειχνε να τον ενοχλούν.

Απότομα και εντελώς ξαφνικά πήδηξε προς το μέρος μας

Τράβηξα την Αρετή με δύναμη παρασέρνοντας την και φεύγοντας όσο πιο μακριά από το τραπέζι γινόταν.

Πίσω μας ο λύκος προσγειώθηκε πάνω στην ασημένια λαμαρίνα διαλύοντας την σε κομμάτια.

Λίγοι είχαμε καταφέρει να ξεφύγουμε.

Το τέρας κατασπάραζε όσους είχαν εγκλωβιστεί εκεί με μανία.

Άνθρωποι ούρλιαζαν και οι φλόγες δεν έκρυβαν τίποτα.

Όλα φαινόντουσαν ολοκάθαρα...

Ο λύκος είχε βαφτεί κόκκινος. Τα σαγόνια του ανοιγόκλειναν συνεχώς παρασέρνοντας σάρκες που αποκοπτόντουσαν πολύ εύκολα από τα ακρωτηριασμένα πτώματα...

 Η πόρτα δίπλα του άνοιξε μιας και δεν υπήρχε τίποτα να την κρατάει. Δίποδα πλάσματα που είχα ονομάσει λυκάνθρωπους έκαναν την εμφάνιση τους στην κουζίνα προσεκτικά. Ο λύκος εμφανώς ήταν πολύ πιο μεγάλος σε μέγεθος από αυτά και έδειχναν να τον φοβούνται όσο και εμείς. Ο λύκος τα κοίταξε και απομακρύνθηκε γυρίζοντας τους την πλάτη. Τα πλάσματα όρμησαν στα πτώματα και άρχισαν να τρώνε.