Δεν είμαι ευχαριστημένη με την ζωή που έχω. Δεν μπορώ να μείνω για πάντα εδώ.Κάποια στιγμή θα βγω από εδώ μέσα και...
Ήρθε με βοήθησε να βγάλω το φόρεμα και το βλέμμα του είχε κολλήσει στα πλευρά μου τα οποία είχαν μελανιές και είχαν ματώσει ελάχιστα. Έβαλα τα χέρια μου μπροστά για μα κρύψω τις πληγές. Ένιωσα άβολα..
"Μπορείς να πας έξω; Σε παρακαλώ. "
"....."
Δεν μίλησε. Είχε παγώσει. Κοιτούσε σαν να έβλεπε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο...
Πήρα γρήγορα την μπλούζα και πήγα να την φορέσω.
"Μην κουνηθείς και μην βάλεις ακόμα την μπλούζα."
Πήγε μέχρι το μπάνιο και ξανά ήρθε.Κρατούσε γάζες στα χέρια του.Τις ξετύλιξε και τις τοποθέτησε προσεκτικά στις πληγές μου.
"Πως γίνεται ένας γονιός να κακομεταχειρίζεται έτσι το παιδί του;" Έλεγε ενώ μου έβαζε τις γάζες.
Έσκυψα το κεφάλι μου. Είχε απόλυτο δίκιο. Είμαι σαν ένας σάκος του μποξ που τον χτυπάς όταν έχεις νεύρα. Για πόσο καιρό θα συμβαίνει αυτό; Για πόσο καιρό θα είμαι θύμα; Γιατί σε εμένα; Όλα αυτά τα ερωτήματα περιτριγυρίζουν τις σκέψεις μου.Είναι σαν τα σύννεφα που κρύβουν τον ήλιο. Ενώ θέλει να λάμψει δεν μπορεί. Έτσι και εγώ ενω θέλω να το σταματήσω όλο αυτό έρχεται το σύννεφο μπροστά μου και με κρύβει.Με πνίγει. Με φυλακίζει στον δικό του κόσμο. Ένα κόσμο γεμάτο βία. Πόνο. Εξάντληση.
Όταν τελείωσε με τις γάζες φόρεσα την μπλούζα και το σορτσάκι.
"Δεν θα το αφήσω έτσι αυτό. "Λέει και καθώς φεύγει από το δωμάτιό μου κλείνει δυνατά την πόρτα.
Τι εννοεί με αυτό; Θα του κάνει κακό; Θα τον πυροβολήσει; Τι από όλα; Δεν με νοιάζει... ή με νοιάζει; Με νοιάζει..ότι και να μου έχει κάνει...
Τρέχω γρήγορα κάτω να τον προλάβω.
"ΟΡΦΈΑ "δεν είναι σπίτι.
Ανοίγω την πόρτα για να βγω και πέφτω πάνω σε έναν σωματώδη τύπο.
"Δεν μπορείτε να βγείτε. Έχουμε εντολή."
"Άσε με να βγω άνθρωπε μου."
"Μην επιμένετε..."
Προσπαθούσα να τον σπρώξω για να περάσω αλλά ήταν πιο δυνατός απο εμένα... Έκλεισα με δύναμη την πόρτα και πήγα πάνω στο δωμάτιο.
Δηλαδή τώρα αυτό θέλει; Να είμαι φυλακισμένη εδώ μέσα;
Πως έγινε έτσι η ζωή μου; Τι έχω κάνει για να περνώ όλα αυτά;
Άκουσα βήματα προς το δωμάτιο..Άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα.
"Το τακτοποίησα."
"Ποιό πράγμα; "
"Τον πατέρα σου;"
"Τι του έκανες; "Του είπα αγριεμένα.
"Τίποτα ηρέμησε. "
"Πως να ηρεμήσω; Την μια μου λες το τακτοποίησες χωρίς να με ρωτήσεις καν και απο την άλλη δίνεις εντολές να μην βγω έξω. Ωραίο σχέδιο.Να με έχεις εδώ μέσα φυλακισμένη; Έτσι ήμουν και στο σπίτι μου.Ευχαριστώ."
"Ηρέμησε. Το κάνω για το καλό σου."
'Το καλό μου είναι να είμαι εδώ μέσα όλη την ώρα; Και μην ξεχνάς και το σχολείο πως θα πηγαίνω; "
"Τα έχω κανονίσει. "
"Ααα...πολύ ωραία... Δεν είναι όλα τόσο εύκολα ξες..."
"Αν δεν σου αρέσει γύρνα πίσω...Κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να είσαι ασφαλής και εσύ παραπονιέσαι... Τι θέλεις επιτέλους; Εγώ θέλω να μείνει μακριά σου.Δεν θέλω να δε ξανά ακουμπήσει. Το καταλαβαίνεις; Δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι κάποιος σε πληγώνει. Αν θες συμβιβάσου με αυτό αλλιώς φύγε." Είπε και έβαλε τα χέρια του στο πρόσωπο του.
"Συγνώμη. "
Ένιωθα άθλια. Είμαι αχάριστη. Προσπαθεί για το καλύτερο ενώ εγώ δεν βλέπω τι είναι καλό για εμένα.
Με πλησιάζει και με κλείνει στην αγκαλιά του.
"Εγώ συγνώμη. Απλά η αγάπη μου για σένα μερικές φορές. με τρελαίνει."Είπε και με φίλησε στο κεφάλι.
Εκείνη την στιγμή κλείστηκα πιο βαθιά στην αγκαλιά του και απλά αφέθηκα.Ήθελα να μείνω για πάντα εκεί. Μέσα εκεί είναι γραμμένη η λέξη ελευθερία. Γιατί είναι η ελευθερία μου ενώ το σπίτι μου είναι η φυλακή μου.
Με κοιτάει και πλησιάζει τα πρόσωπά μας.Νιώθω την ανάσα του να με χτυπάει στο πρόσωπο. Απόσταση αναπνοής. Ξανά. Τα χείλη μας ενώνονται. Πιο παθιασμένα από πριν πιο βαθιά στην απόλαυση της στιγμής. Οι γλώσσες μας για μια ακόμη φορά ενώνονται και μπλέκονται μεταξύ τους.Μου χαϊδεύει το μάγουλο και με το άλλο χέρι μου πιάνει την μέση.Τα σώματά μας τρίβονται και νιώθεις οτι θα πάρουν φωτιά. Κάνει μερικά βήματα προς τα μπροστά και με ρίχνει απαλά στο κρεβάτι.
Με κοιτάει με ένα βλέμμα πονηρό ξέροντας τι θα ακολουθήσει.
Ήθελα να γίνει.Ήμουν έτοιμη και αυτός είναι ο κατάλληλος άνθρωπος.Τόσο υπέροχος. Τόσο σοβαρός. Ένας άγγελος που κατέβηκε για να με προστατέψει. Να μου δείξει τι είναι καλό και τι όχι. Να με ξεναγήσει στον δικό του κόσμο. Να με μαγέψει μέχρι να τον ερωτευτώ παράφορα.Αλλά τα είχε ίδη καταφέρει.
ΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ!
ΣΥΓΝΏΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΒΑΛΑ ΤΌΣΟ ΚΑΙΡΌ ΑΛΛΆ ΕΊΧΑ ΠΟΛΛΆ ΠΡΆΓΜΑΤΑ ΝΑ ΚΆΝΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΈΒΡΙΣΚΑ ΧΡΌΝΟ. ΚΑΙ ΠΆΛΙ ΣΟΡΡΥ.
I LOVE YOU. ΝΑ ΠΕΡΝΆΤΕ ΚΑΛΆ.ΚΑΛΌ ΤΡΙΉΜΕΡΟ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΆΤΕ ΝΑ ΚΆΝΕΤΕ VOTE!!!😘😘
**********VOTE ***************
