-2-

96 9 7
                                    

Kutuphaneye girisimle kendimle olan imtihanim baslamis oldu. Herkes ineklemekle mesgulken ben hazira konup not dilenicektim. Ama ne demisti Kardelen : Islam dini paylasma dinidir. ;)

Kutuphanede igne atsan yere dusmezdi yani o derece. Herkes daha dogrusu fen liseliler akin gunu ilan etmislerdi adeta burayi.

"I GET TO FOOOOREEEEVEERRR ! "

Birini girtlakliyorlar galiba. Birinin telefonu caliyordu hem de en sacma muzikle. Kutuphaneye gelip de sesini acik birakmak ustelik boyle abez bir sarki ayarlayarak .... Nick nick nick ..

-Hanimefendi pardon sesini kisabilir misiniz ? Kutuphane burasi.

Kadin bana diyordu ama ne alaka ? Benim telefonum bi kere "tavuklari pisirmisem " sarkisiyla caliyor. ( sacma bir sarki secmis olabilirim zil sesi icin. Ama inanin bana, insani nirvanaya cikartiyor ayrica moral veriyor. Birden bire ayaga firlayip derste oynayabilirsiniz . Sonra uyarmadi demeyin. )

Kadina " bak benim telefonum degil calan " diye gostermek icin cikardigimda aslinda harbiden de benim telefonumun caldigini gordum. Rezillikten rezillik begeniyorum suan . Aman yarabbbiiimm didim. Kim degistirdi benim zil sesimi ??

Hemen arayanin suratina kapattim. Yazik oldu arayana cunku okulun yakisikli prensi Kerem beni iki kez aramisti. Acaba neden hih neden ??

Kadin bana ters ters bakinca ozur dilercesine kafamla onu onayladim. Rezil olmak zaten benim ruhumda var fark etmiyor yani yeri ve zamani.

Not dilenecek ogrenci aranirrr ! diye bagiricam ama ust uste rezil olmaya katlanmaz benim kalbim.

- Sist !


Arkamdan bana kisik sesle seslenen kisiye arkami dondugumde tanimadigim bir yuzle karsilastim. Ama cocuk yakisikliydi . Hatta sadece yakiskli mi dedim carpilirim valla . Baya bi yakisikli .

-- Efendim.
- Ayakta kaldiysan gel yanima .

Cocuga acilmis olan gozlerimle bakinca mahcup oldu .

- istersen tabi. Ayakta kaldin diye diyorum . Yanlis anlama.
-- Yok canim ne yanlis anlicam. Gelirim tabi ayakta kalmaktansa ..

Cocugun karsisina oturdum. Onunde ansiklobedi bir sey ariyordu.

-- Ne ariyorsun ?
- Bilmem.
-- Nasil yani ?
- Odev verildi iste. Ilginc bi konu bulup tez olusturucaz.
-- Oyle mi ? Bize de ayni odev verildi.
- Hangi siniftasin ve okuldasin ?
-- 12- A Canderler Lisesi.
- Saka mi bende.

Benle dalga mi geciyor bu cocuk acaba ? Ayni siniftayiz ve ben onu hic gormicem oyle mi ?

-- Ama ben seni hic...
-Gormedin cunku ben yeni baslicam bu hafta . Onceden odevleri ogrendim sadece performanslardan kalmamak icin . Yoksa liseden mezun olmak hayal olucak bana.
-Bana da ayni sey gecerli . Sen yoksa..

Gecen mudurumuz Orhan Bey bizim sinifa gelip duyuru yapmisti.

"Biliyosunuz 12- A benim icin cok ozel. O yuzden ben kendi oglumu da bu sinifa emanet etmek istiyorum. "

-- Ohaaa !

Cocuk yuzume siritinca agzimi tuttum utanarak.

-- Afedersin.
- Onemi yok .
-- Sen seyin oglusun ... orhan Hocanin.
- Aynen . Ben Cenk bu arada.
-- Ben de Beril . Memnun oldum.
- Ben de.

Ben gozlerimi cocuga dikmis bakarken o ise sayfalari karistiriyordu. Gozumu alamiyordum bu insan olmayip Marstan gelen canlidan. Masmavi gozleri ... hele o saclari...

KARBELA Where stories live. Discover now