●○●○2●○●

Start from the beginning
                                    

"ဟုတ္သား Miyan miyan အာ့ ပိစိမေၾကာင့္ "

"မေျခာက္ပါနဲ႔ဟာ ငါတို႔မလိုက္ေပးပဲေနမွာေနာ္ "

"ေအးပါဟာ မစပါဘူး အိပ္ၾကရေအာင္ "

"အင္းအင္း "

အကုန္လံုးအိပ္ရာဝင္သြားမွ

သစ္ပင္ေလး

ငါလာေတာ့မယ္

ေစာင့္ေနတယ္မွတ္လား

လြမ္းေနတာဟ နင့္ကို

...................

"ကဲ ဘာထူးျခားသြားလဲ "

သစ္ပင္တစ္ပင္လံုးကို Jin ၾကည့္မိသည္

ေရသီးေလးေတြ တြဲလဲ ခိုဆဲ

ပန္းပြင့္ေလး ႏွစ္ပြင့္က လဲ အရင္အတိုင္း

"ဒီ သစ္ပင္ေလးေတြ ဆီေရာက္ရင္ ငါေတာ့ ေၾကာက္သလိုလိုျဖစ္တယ္ "

"ငါေရာပဲ "

Chanwoo နဲ႔ Donggu က အတိုင္အေဖာက္ညီေနတယ္

"ငါက ဒီေရာက္ရင္ ဝမ္းနဲမိတာ "

"ဘာလို႔"

" Hanbin နဲ႔ Jinhwan unnine ကိုသနားလို႔ "

"နင္နဲ႔ နာမည္ဘာလို႔တူေနတာလဲ "

"ငါ့အေမက ငါငယ္ငယ္က Jinhwan unnine နဲ႔တူလို႔တဲ့ Jinhwan လို႔ပဲေပးလိုက္တာ Jin လို႔ေခၚတာမ်ားပါတယ္ "

"တကယ္တူတာလား "

"ေျပာပံုဆိုပံုက အစတူတယ္တဲ့ "

"ေအာ္ "

"ျပန္ရေအာင္ဟာ "

"အင္းအင္း "

သူတို႔ေလးေယာက္ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚက ဆင္းသြားၿပီးေနာက္

"မင္းကိုငါရွာေနတာၾကာၿပီ Kim jinhwan "

"ဒီတစ္ခါေတာ့အလြတ္မေပးႏိုင္ဘူး "

"မင္းဟာ ငါ့အတြက္ပဲျဖစ္ရမယ္ "

....... . ... .....

"ကဲ အမွတ္စာရင္းေတြ ေၾကညာမယ္ "

"ေျပာစရာေတာင္မလိုေအာင္ပါပဲ 1 to 4 ကေတာ့ သိတဲ့ အတိုင္း "

ဆရာမေျပာလိုက္တာနဲ႔ သိသာပါတယ္

1 to 4 ထိက Jinhwan Donghyuk Chanwoo Yunhyeong က အပိုင္ယူထားတာေလ

အဆင့္အလိုက္ထိုင္ရေသာ သူမတို႔အတန္းအတြက္ ခံုေလးခံုက ပံုေသျဖစ္ေနခဲ့တာၾကာၿပီ

မ်က္ရည္သီးေသာ အလြမ္းသစ္ပင္ Where stories live. Discover now