The Butterfly Effect (DUTCH)

08

Op zijn minst deed hij nu waarvan ik zei dat hij het nooit deed.
Hij begroette me, en hij vroeg of hij muziek mocht luisteren, en soms vroeg hij wat voor huiswerk ik maakte en heel soms bood hij aan me te helpen.

Mason. Dat was zijn naam. Dat mocht ik niet vergeten.

Vandaag was anders.

"Hoi." Zei hij terwijl hij naast me kwam zitten.
"Ik vraag me af of ik ooit meer dan hoi uit je mond ga horen komen." Zei ik, puur omdat ik me verveelde en vandaag graag iemand wilde hebben om mee te praten.

Mason grinnikte. "Oké, wat wil je uit mijn mond horen komen?"
Ik haalde mijn schouders op. "Iets zoals..., woorden.., dat soort dingen." Zei ik terwijl ik naar hem keek.
Een perfecte glimlach verscheen op zijn gezicht. "Oké.., uhm, hoi.-, shit, ik zei het weer hm?"

"Jep."
"Alright, uhm-, het is moeilijk om te praten als het moet!"

Ik glimlachte even ook al wilde ik het verbergen en keek voor me uit. "Voel je vooral niet opgedwongen."

"Oké, in dat geval, mag ik muziek luisteren?"
Ik gaf hem mijn iPhone en oortjes en opende mijn werkboek.

"Ik kan dat wel maken," zei hij toen.
Ik trok een wenkbrauw op en keek naar hem. "Je wilt dit maken?"

Hij knikte.
Niet dat dat hem ooit gaat lukken.

"Oké, succes." Zei ik terwijl ik het naar hem toeschoof en hem een pen gaf.
Hij boog zich voorover, waarvan ik gebruik maakte door naar hem te kijken, las een hele tijd en gaf uiteindelijk een schrift met drie van de 15 antwoorden ingevuld. "Op zijn minst heb ik het geprobeerd." Zei hij.

"Wauw, thanks." Zei ik sarcastisch terwijl ik zelf de antwoorden begon in te vullen.
Hij glimlachte even en zakte toen onderuit. Toen ik klaar was, gaf hij me een oortje en luisterde ik mee naar de muziek.

"Dus-, waarom ben je ooit op het idee gekomen naast iemand te gaan zitten, in een lege trein,!om mee te luisteren met haar muziek?" Zei ik terwijl ik uit het raam voor me uit keek.

"Ik dacht dat je het misschien gezellig zou vinden."
Ik rolde mijn ogen en hij maakte een geluid tussen een lach en een snuif. "Grapje. Ik weet niet, ik was gewoon benieuwd waar je naar aan het luisteren was."

"Dan had je dat toch gewoon kunnen vragen?"

"Ja, maar ik wilde het horen, niet vragen."

"Wat als ik je in elkaar had getrapt?" Zei ik terwijl ik mijn hoofd naar hem draaide.
"Dan had ik pijn gehad."

Ik glimlachte en keek weer weg.
"Oké, maar waarom zou je willen weten naar wat voor muziek iemand luistert?"

"Vraag je je dat dan nooit af?"
"Tenzij iemand erop danst, niet echt."
"Nou, ik wel."
"Goede reden om mee te luisteren." Mompelde ik.
"Ik vind van wel."
"Ik vind het raar."
Hij zweeg.

"Waarom ga je dan eigenlijk niet elke dag bij iemand anders zitten? Ik denk dat je nu onderhand wel weet wat ik luister."
"Je muziek is te goed om af te slaan."
"Ik probeer te ontdekken of je nu aan het flirten bent, of dat je altijd zo doet."

Mason lachte. "Een beetje van beide."

"Great!"
Great.

VOTE COMMENT FOLLOW