Otobüsden inerek hızlıca eve girdim. Beni bekleyen uzun bir depresyon vardı.Telefonumu açtım tam 10 tane cevapsız çağrı vardı.3'ü Merve.7'side Umut'du.
Merveyi aradım.Hızlıca açtı.
"Lan Ece iyi misin?Yanına geliyimmi?Bir şeye ihtiyacın var mı?"
"Yok Merve.Zaten şuan hayatta olduğuma bile inanamıyorum"
"S*kicem o Umut'u he."
"Ben ona sorcam zaten neyse hadi görüşürüz"
"Görüşürüz"
Dedim ve kapattım.Hemen Umut aradı.Açmadım.Ne olamaz açabilmişim!
"Ece konuşmamız lazım gerçekten.Ben seni aldatmıyorum o gerçekten kardeşim."
"Ah canım hadi sana kanalım"
"Ece neden böyle yapıyorsun. Ben seni çok seviyorum.Niye inanmıyosun bana?"
Derken başka bir kız konuşmaya başladı.
"Ececim ben gerçekten kardeşiyim.Yanlıs anlama nolur.Benim yüzünden ayrılmanızı istemem."
"AYRILDIK BİLE!"
Dedim ve kapattım.Televizyonu açıp kanalları gezdim.Hiç bir şey yoktu.Saat 7 olmuştu.Haberler vardı.En sevmediğim şey.
Derken dışardan bir ses duydum.
"Yıllar gibi geçti günler.Çok sevmişim seni meğer.Neden ayrıldık bilmiyorum.NOLUR geri gel artık yeter.Unutmak zor geçenleri"
Cama cıktım ve baktım.Bu Umut'du.
"HERŞEY BİTMEDİ BİTEMEZ.AŞKIMIZ KALMASIN YARIM.MUTLU GÜNLER GERİ GELSİN.NOLUR HİÇ AYRILMAYALIM"
Ona sus işareti yaptıkca dahada söylüyordu.Bir an sustu.Ben devam ettirdim.
"Sevmeseydim keşke seni.Kahretmezdim günlerimi."
Ondan sonra kendisi devam ettirdi.
"Ama aşkta gurur olmaz derler.Yalvarırım AFFET BENİ"
Dedi ve apartmandan Rıza Amca çıktı.Elinde şemsiye vardı.
''Yeter sus.Eşek sıpasına bak sen.Başımı şişirdin."
Dedi ve gitti.Hem mutluydum hemde üzgün.Acaba gerçekten kardeşimiydi?
Medyadaki hatun bizim hatun Ece Diğer bölümlerde karakterlerin resmi gelcek.Diğer bölüme kadar sağlıcaklı kalın^^
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya
RomanceKalbimin ortasına ok saplanmış gibi hissediyordum.Gerçekten o Umut'muydu!Ece saçmalama o Umut olamaz!!
