AŞKSIZ KAL

♥26♥

"Emiy amcaa!!!"

Oğullarının sesini duyar duymaz birbirlerinden ayrıldılar. Aras onlara kızgın gözlerle bakıyordu. Özellikle babasına. İşte o an Emir oğluyla çok işi olduğu anladı. Elif oğluna yakalanmanın verdiği suçlulukla kafasını sevdiği adamın sırtına yasladı.

~¤¤¤¤¤¤¤¤~

Ve oğullarına ilk kez o gün yakalanmışlardı. Aras'ı ikna edene kadar mahvolmuşlardı. Oğlunun inatçı olduğu biliyordu Elif ancak Emir'i bu denli deli edeceği tahmin etmemişti. O günden bu yana anne ve babasını asla yalnız bırakmamıştı. Beraber film gecesi yaptıklarında ise aralarına oturmuştu uykusunun geldiğini anlayıncada annesini koltuğun bir ucuna sürükleyip kafasını kucağına koymuştum babası annesine yaklaşmasın diye minik ayaklarını babasına yaslamıştı.
Elif oğluna ne kadar gülsede Emir için aynı şey geçerli değildi. Sevdiği kadınla kısıklı zamanlarda bir araya geliyorlardı ve bu zamanlarda ise sadece oğlunun kıskançlıklarıyla uğraşıyordu.

"Elif ne yapacağım ben jüniyor Emir'le ha?"

Emir'in sitem ve isyan dolu sesini duyan genç kız içinde tutamadığı kahkahayı patlattı. Emir şaşkın gözlerle sevdiği kadına baktı. Neden bu kadar çok güldüğünü anlamasada eskisi gülebildiğini görmek onu mutlu etmişti.

"Neden güldün ki ?"

Elif elini ağzına kapatıp gülmeye devam etti. Aras duymasın diye harcadığı çaba karnına ağrılar girmesine neden olmuştu. Biraz sakinleşip konuşabilecek duruma gelince konuşmaya başladı.

"Emir bir an Aras'ın bana oyuncak için yalvaran hali geldi gözümün önüne. "

Emir merakla sevdiği kadına döndü. Oğluna dair hiçbir şey bilmiyordu. Onu tanımak istiyordu. Bebekken tüm ilklerini kaçırmış olabilirdi ama en azından bilmek istiyordu.

"Anlatsana Elif."

Emir'in ne demek istediğini anlamıştı genç kız. Çünkü bunu ilk isteyişi değildi. Ona hak veriyordu aslında bunca sene ne yaptığını nasıl yaşadığını en önemliside oğlunu merak ediyordu. Ama genç kuz o günlere geri dönmek istemiyordu. Tüm mesele buydu aslında geçmişten bahsetmek tüm olanları yeniden yaşamak istemiyordu aslından. Bu yüzden Emir sorunca konuyu hemen kapatıyordu.

"Imm... Ben Aras'ı yatırsam iyi olur. Hem geç oldu artık bizi eve bırak."

Gülşen hanım ve Hakan bey kısa bir tatile çıkmışlardı. Gül'ü hastaneye yatırınca kısada olsalar ayrılmak istemişlerdi bulundukları şehirden. Seneler boyunca Gül'ü tek başına bırakıp uzın süreli bir yere gidemiyorlardı.

"Burda kalın Elif."

Genç adamın sesi kararlıydı ama Elif kalırsa olacakları biliyordu. Bu yüzden Emir'i duymamış gibi Aras'ı kucağına almaya çalıştı.

"Hadi bakalım oğluşum eve gidelim."

Emir oturduğu yerden kalkmadan sevdiği kadının koluna yapıştı. Elif önce kolunu saran ele sonra sevdiği adama çevirdi bakışlarını.

"Emir?"

Emir sevdiği kadına aldırmadan oturduğu yerden kalkıp oğlunu kucağına aldı. Oğlunu kendi odasına taşırken arkasından itiraz dolu yakarışları duymamazlıktan geldi.

Kendini kanepeye atan Elif elbet bir gün konuşulacaktı diye düşünüp kendini hazırlamaya başladı. Emir salona girince Elif yerinde huzursuzca kıpırdandı. Emir kanepeye oturup sevdiği kadını kendine çekti. Sevdiği kadının başını dizlerinin üstüne yerleştirip kanepede uzanmasını sağladı.