Mijn Weg Naar De Liefde

Deel 2

Trouwfeest duurt zo lang. Geef me eten en ik ben weg. 'Welke trouwfeest duurt zo lang zonder eten te serveren?' vraag ik. 'Marokkaanse trouwfeesten', antwoordt manal. Ik knik. Ik weet echt niet hoe lang het duurde maar na een tijd krijgen we eten. 'Eindelijk', zeg ik net iets te hard. De serveerster kijkt me met een vies blik aan. Ja sorry hoor, ik heb echt honger. Opeens komt Salima naar de tafel rennen. 'Ik heb info a sahbi', zegt ze lachend. Ik kijk haar vragend aan. Wat voor info? 'Over die jongen met die kind', ging ze door en mijn hart begon sneller te kloppen. Omdat de dames door elkaar aan het praten waren kon ik Salima niet horen. 'ZWIJGEN EZELSSSS! Ja, Salima vertel maar', zeg ik. Ik zie dat ook andere mensen ons kant op kijken, maar dat boeit me echt niet. Ze heeft info!!! 'Hij is dus geen marokkaan, hij is ook een Tunesiër, maar ik weet zijn naam niet', zegt Salima. 'OHLAAA, LEILAAAA', hoor ik de hele tafel zeggen en ik moet lachen. 'Beetje zachter', smeek ik haast met een rood hoofd van het lachen. 'Heeee het kan geen toeval zijn, het is... Mektebbb!' zegt Manal op een overdreven, dramatische manier. 'Oh shitttt!' roep ik opeens. Iedereen moet lachen. 'Wat is er leila?' vraagt Nona. 'Hij heeft me gezien zonder hoofddoek, straks denkt die da ik een hoer ben ofzo', zeg ik. Youssra schudt haar hoofd. 'Ma neee jee, kleine kans dat die daarop heeft gelet', zegt ze. Misschien.
_________________________

Ik kom heel laat thuis aan. Ik doe met moeite mijn hoge schoenen uit waardoor ik bijna val. 'Doe rustig eh koe', hoor ik mijn oudere broer Redouane zeggen. Ik zucht. 'Wat doe je nog zo laat op?? Heb je geen leven ofzo?' vraag ik. Mijn broer negeert me. Typisch. 'Oke ik ga dus slapen', zeg ik. In mijn kamer ben ik te moe om mijn kleren te veranderen. Dus ik ga gewoon op mijn bed liggen en denk aan mijn mysterieuze Tunesiër. Man, hij is knap. En met die kind... OMGGG te mooi.

'Laat haar slapen, die varken gaat echt niet wakker worden', hoor ik iemand zeggen. Serieus?? Ik word wakker en het eerste wat ik hoor is varken. Ben ik soms een hele dierentuin?? 'Van mijn kamerr!!!' zeg ik geïrriteerd. Ik ben nog zo moe, WAAROM MAKEN ZE ME WAKKER?? 'Tijd voor school, als je niet opstaat ga je met de fiets', zegt Redouane. Mijn jongere zusje Nadia zegt niks. Serieus?? School? Maar ik ben gisteren gegaan...

Voorbereid:
Douche, woedoe, gebed, hoofddoek en me omkleden, ontbijten, een beetje tv (nee grapje, ik had geen tijd daarvoor door mijn broer die me deze keer een olifant noemde) Echt serieus wat was zijn probleem?

'Klaar? 'vraagt mijn broer die me deze keer naar school gaat brengen. Eigenlijk voor de eerste keer aangezien hij nog maar pas zijn rijbewijs heeft.' Aubbb laat me in leven', smeek ik als ik mijn gordel omdoe. 'Hmm, ik zal zien of ik je ga sparen', hoor ik hem zeggen. 'Goed, rijden maar', zeg ik. Maar mjjn broer moet altyd het tegenovergestelde doen. Dus wat doet hij? 'Heeee Rachiddd!!' roept hij. Een rare junkie komt naar ons auto. 'Je beseft dat ik nog naar school moet?' vraag ik. 'Ewa tijd genoeg', zegt Redouane. 'HAD DAT DAN GEZEGD TOEN IK TV WOU KIJKENN', roep ik in zijn oor. Hij praat wel drie jaar met die junkie, voordat hij beslist om te vertrekken. Onderweg kijk ik verveeld uit het raam. Mijn ogen dwalen langs de huizen, fietsers, knappe Tunesiër... KNAPPE TUNESIËR!! STOPPP DE AUTOOOOOO!!! Hij kijkt me een seconde aan voordat hij wegkijkt, maar voor mij is dat voldoende om weer verliefd te worden.