Onze Fantasy Verhalen

Skyfall door silverstake

Titel: Skyfall

Auteur: Silverstake

Status: Voltooid

Korte inhoud: 

Deel een in de Falling Skies serie.

L E T T H E S K Y F A L L 

Arielle Winters, een doodnormale, ongemakkelijke tiener, weet dat ze nóóit zal opvallen. Ze heeft maar twee vrienden, die overigens ook nog eens een stelletje zijn, heeft ouders die zijn vergeten dat ze bestaat, en is gefriendzoned door haar crush, Aaron. Ze is een typisch voorbeeld van een muurbloem.Maar alles veranderd wanneer Arielle, na een verschrikkelijk herfstfeest, wordt ontvoerd door een geheime cult, genaamd de Indra, die haar wil offeren. Het doodnormale meisje komt er plotseling achter dat haar leven alles behalve doodnormaal zal worden. Vooral door de komst van haar redders Rafael en Uriel, twee krachtige aartsengelen, waarvan de laatste haar hart sneller doet kloppen. Arielle's leven komt op zijn kop te staan, en ze weet eigenlijk niet meer wie ze nou echt is. Zal Arielle erachter komen wat voor rol ze speelt in dit bovennatuurlijke fiasco? Of zal ze voor altijd in het duister blijven?Één ding is zeker.The sky will fall.

Hoofdstuk 1: 

Waarom moest alles altijd misgaan?

Ik wilde gewoon een rustig avondje uit, waar ik kon relaxen en me helemaal kon laten gaan. Maar natuurlijk kon dat niet. Niets ging ooit zoals gepland. Nóóit ging iets zoals gepland. Natuurlijk werd ik weer helemaal gestrest toen mijn moeder alwéér moest overwerken. Wie moest er dan mijn haar doen? Ik was namelijk een complete kluns als het ging om mijn kroezige, onwillige rode haar.

Normaal was ik nooit zo ijdel. God, nee, Ik verafschuwde ijdelheid. Maar vanavond zou alles anders zijn, want er stond té veel op spel om mezelf in mijn normale 'slonsstaat' te vertonen. Vanavond zou ik mezelf los laten gaan; zou ik mijn ongemakkelijke houding laten varen en Aaron vertellen over mijn gevoelens voor hem. Als ik tenminste genoeg drank naar binnen zou gieten.

Ik liet me vallen op onze donkerblauwe sofa en frunnikte aan mijn jurk. Hij was korter dan dat ik gewend was, maar dat was niet erg. Vanavond was dat niet erg. God, ik voelde me zo ongemakkelijk. Nee, je voelt je niet ongemakkelijk, dacht ik vastbesloten. Ik kon mezelf niet toelaten om weer in mijn ongemakkelijke zelf te veranderen. Ongemakkelijkheid was niet iets waar veel jongens op vielen, en jongens zoals Aaron vooral niet.

Voordat ik mezelf weer kon opsluiten in de veiligheid van mijn kamer, galmde de deurbel door het huis heen. Ik was alleen thuis, want mam was haar dubbele dienst aan het draaien bij het café waar ze werkte en pap was op reis naar Singapore voor zijn werk. Ze waren altijd weg, maar dan ook echt altijd, want meestal kwam ik thuis in een leeg en verlaten huis. Ik was het daarom wel gewend om alleen te zijn. Misschien omdat ik zo weinig menselijk contact had, was ik in deze awkwarde alien veranderd. Ik rolde mijn ogen om mijn absurde gedachtes en schudde mijn hoofd.

Langzaam stond ik op en liep naar de hal. Ik voelde mijn hart hameren in mijn borst, mijn knieën veranderden in pudding en ik had moeite met ademhalen. Oh god... oh god oh god oh god.

"Arielle, waarom sta je te hyperventileren?" vroeg Zara, mijn beste vriendin, met opgetrokken wenkbrauwen. Ze moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten, want haar mondhoeken trilden. Ik fronste naar haar.

"Dit. Is. Niet. Grappig!" gromde ik, terwijl ik mijn gezicht bedekte met mijn handen om mijn rode hoofd te verhullen. "Ik kan dit niet aan," jammerde ik. Mijn hart wilde iets anders dan mijn hoofd. Mijn hart wilde graag dat Aaron me zou kussen en dat hij zou vertellen dat hij van me hield, net zoals ik al jaren een crush op hem had gehad. Jammer genoeg was ik veel te awkward om zoiets te doen, zoals altijd.