Jacop ozanlar 7-8 yaşlarındaydı zengin bir ailenin tek oğluydu . Her sabah olduğu gibi annesi jacop'u öperek uyandırmıştı.ufaklığın pek arkadaşı yok'tu hatta hiç yok'tu ama o bundan şikayetçi değildi ,çünkü daha bu yaşta yanlızlığı kendine şart edinmiş'ti. Yine kahvaltı yapmamıştı annesi onun bu durumuna üzülüyor ama belli etmemeye çalışıyordu bizim ufaklık pek konuşkan değildi ve babasından çok korkardı ama bi okadar'da severdi . Artık okula gitme vakti gelmişti şöför dışarda limuzin ile ufaklık bekliyordu jacop yine mızmızlanmaya başladı
" anne lütfen git'mim lütfen lütfen " annesi oğlunun gözlerinin içine şefkatle bakıp üstünü düzelt'ti onu çok seviyordu onun için ölümü bile göze alırdı .
" bitanem bu senin geleceğin için biliyorsun sende bi gün kocaman adam olucaksın holding'ler yöneticeksin aynı baban gibi " annesi neden'se ne zaman oğluna baban gibi dese oğlunun yüzü 'başarıcam'der gibi kararlı görünüyordu . Jacop annesine el sallayıp dışarıda onu bekliyen limüzine gitti , şoför ufaklığa arka kapıyı açtı ve bindikten sonra kapattı . Şöför ufaklığa bakıp gülümsedi çünkü kendisinin ne kadar şanslı bir çocuk olduğundan en ufak bir fikri bile yoktu .
" bugun nasılsınız küçük bey ? " diye sessizliği bozdu , ufaklık yere değmeyen ayaklarını sallayıp tatlı bir şekilde gülümsedi ..
" iyiii...sen nasılsın ? " şöför anlık sorusuna şaşırsada belli etmedi çünkü bu günlerde ona hep soruyordu birazda olsa alışmıştı
" siz iyiyseniz bende iyiyim küçük bey " ufaklık kafasını arkaya yaslıyıp camdan dışarıyı izledi güneşli bir hava vardı ama bir sorun vardı jacop güneşten nefret ederdi sıcağı sevmez'di , ' of ' deyip camı perdeyle kapattı ...okula varmışlardı şöför arabadan inip ufaklığın kapısını açtı jacop isteksizce arabadan indi ve arkasına bakmadan yürümeye başladı , işte yine oluyordu herkez ona bakıyordu , hiç oyalanmadan koşarak sınıfına gitti , orta sırada oturuyordu kollarını masaya koydu ardından başını ...omuzunda hissettiği sızıyla kafasını kaldırdı , her gün olduğu gibi çocuklar ona vurup kaçıyorlardı bu canını sıkıyordu ondan ne istiyiyorlardı bilmiyordu ...
Yanlız geçen saatler ardından okul bitmişti . Jacop kulaklığını takip şöförün onu her zaman bekledi okul kapısına doğru yok aldı , ewet jacop küçük olabilirdi ama bir telefonu vardı hatta bir değil bir kaç tane ...Yol boyunca hiç konuşmadılar eve gelir gelmez annesinin kollarına atladı
" I love you mama " annesi kollarındaki küçük bedene daha sıkı sarılıp
" I love you jacop " küçük beden annesini kollarından ayrılıp yüzüne baktı o gerçekten çok güzel diye geçirdi aklından
" Aç'mısın bitanem? " ufaklık kafasını iki yana sallayıp
" now " dedi ve ardından merdivenlere yöneldi annesi jacop'u arkadan izliyorlerken ufaklık biran'da çıkmayı bırakıp durdu.
" anne babam evde'mi ? "
" çalışma odasında tatlım " ufaklık hızla odasına çıkıp soyunmaya başladı ardından spor kıyafetlerini ve ayakkabısını giyip odasından çıktı , acaba babam benimle oynar'mı diye geçirdi aklından . Küçük elleri babasının çalışma odasının Kulbunu indirdi , işte ordaydı önünde'ki dosyalarla uğraşıyordu ..
" baba ? " babası oğlunun sesini duyunca kafası kaldır'dı ve eliyle gel işareti yaptı , ufaklık içeriye girip kapıyı kapattı ve abasına doğru ürkek adımlar attı
" okul nasıl'dı ? " babasının umursamaz tavrı küçüğün canını açıtmıştı ama buna rağmen gülümseyerek cevap'ladı
" bugun çok güzel'di arkadaşlarımla hep oyun oynadık " yalan söylemişti çünkü okul arkadaşları jacoptan nefret ederdi bunun nedeni ise hala bilinmemek'teydi
" yalan söylemek kötü birşey jacop" küçük korkmuştu ne zaman yalan söylese babası şıp diye anlardı
" I'm sorry " babası çalışma masasından ayrılıp oğlunun yanına gitti ve onun boyunda çömelerek ufaklığın kafasını kaldırdı
" bana yalan söylersen ne olucağını söylemiştim değilmi jacop ? " küçük artık korkuyu iliklerinde hissetmeye başlamıştı duruşunu bozmadan kollarını babasının boynuna sardı , bu ufaklık her zaman babasını şaşırtırdı ve yine şaşırtmayı başarmış'tı
" yalan söylediğini kobullendiğin için cezan küçük olucak jacop " ağlamak istiyordu ama babasının yanında ağlıyaz'dı , ufaklık ciddi ifadesini hiç bozma'dan kafasını olumlu anlamda salladı . Babası ani bir hareketle oğlunun küçük dudaklarına kendi Olgun dudaklarını bastırdı kısa bir süre sonra babası ufak dudaklardan ayrıldı işte o sıra aniden kapı açıldı ufaklık yanağındaki ıslaklığı yeni fark etmişti ağlamıştı ama farkında değil'di annesi küçük bedeni donmuş bir şekilde görünce ne olduğunu anladı çünkü bu ilk değil'di sınırle konuştu
" Herry ! konuşa bilirmiyiz ?! "
