De trap omhoog

1

'Mourad, schiet eens op we moeten snel door. Geld zeg ik je, weet je hoe veel geld er op ons te wachten staat bij deze afspraak nigh?' Riep ik lichtelijk geïrriteerd. Mourad is altijd langzaam, oeff.

Ik zal me even voorstellen, mijn naam is Achraf, 23 jaar. Ik ben de baas van mijn bedrijfje in de onderwereld en heb een aantal mensen die voor me werken die mijn vrienden zijn geworden. Ik ben bezig met geld verdienen. Geld moet rollen, en wel mijn kant op. Geen tijd voor vriendinnetjes.
Verder heb ik één zusje, Souhaila van 15 jaar en één broertje Nassim van 18.
Nassim regelt zijn eigen ding maar Souhaila behandel ik als mijn prinsesje, als iemand aan haar komt, ik breek diegene. Ik geef haar altijd de nieuwste merkkleding, ik ben een goede broer voor haar.
Ik woon nog bij mijn ouders samen met mijn zusje en broertje.

Hoe ik eruit zie?
Ik ben ongeveer 1.85 meter lang, ik ben best breed, al zeg ik het zelf. Ik ga elke 2 dagen naar de sportschool om te trainen.
Ik heb bruine krulletjes en bruine ogen, en heb een beetje een baard.

'Jaa a sahbi ik kom eraan man!' Schreeuwde Mourad.

'Heb je alles bij je?' Riep ik naar hem. 'Jaa kerel rustaaagh.' Zei Mourad.

We liepen naar mijn Mercedes en we stapten in. Ik zette rustig wat muziek op om de stilte te verbreken.

Marakkech Saint Tropez - L'algerino.

'Ewa hoe is het met je zina?' Vroeg ik aan Mourad.

'Jaa met Yasmina gaat het goed man, jij?'
'Welous,' zei ik zonder emotie 'geen tijd bradda.'
'Wacht maar tot je je chickie tegenkomt dan praat je wel anders broer.' Zei Mourad lachend tegen me.

'Ewa we zien wel.' Zei ik, en richtte me weer op de weg.

De afspraak verliep snel, we hadden er gauw weer wat barkies bijverdiend. Mourad en ik splitsten de winst, wij waren tenslotte degene die deze afspraak tot stand hadden gebracht.

Het was inmiddels 18:00, tijd om naar huis te gaan. Ik bracht Mourad thuis en riep nog 'Goede zaken he!' Toen hij weg liep.

Ik kwam thuis aan en rook het eten dat mijn moeder had klaar gemaakt. Niemand kan koken zoals zij. M'n zusje zag me binnenkomen en sprong bijna op me. Ik ving haar op en gaf haar een knuffel. Ze had een zwarte Kenzo shirt aan die ze van mij had gekregen en een zilveren Michael Kors om haar linker pols. Ik ben wel lief.
Ik ging naast Nassim zitten en keek schuin mee op z'n telefoon. Hij was aan het appen met ene Sarah. Ik zuchtte en schudde mijn hoofd. Waarom met je hoofd bij meisjes als je verse floes kan verdienen?

Nassim was bijna een kopie van mij, maar dan iets kleiner en minder breed maar als je niet wist dat we familie waren, zou je ons er wel uitpikken als familie.

We gingen eten, traditionele marmita, ik genoot.

Na het eten liep ik naar mijn kamer, afruimen doe ik niet.

Ik werd gebeld door een vriend, Mimoun.

'Eey Achraf, kom je lounge nigh?' Vroeg hij.

'Neeman je weet dat ik lounges haat broer.' Het gesprek liep dood.

Ik ben niet zoals de meeste jongens. Ik ga niet naar lounges, ik draag geen Gucci pet, Gucci schoenen, Gucci zijtasje. Nee nee dat ben ik niet. Als ik het doe, doe ik het goed geen stereotiepen. Ik ga niet met meisjes om en sta al helemaal niet te wachten op een relatie. Mijn zusje en mijn moeder gelukkig maken is al genoeg.

Je vraagt je vast af hoe ik hier ben beland. Ik heb mijn 5 havo afgerond, en ik wilde een opleiding volgen, toentertijd wilde ik graag docent worden maar ik raakte in de put. Ik heb die opleiding bijna afgerond alleen mijn scriptie niet. Zonder scriptie, wellou diploma. Het ging slecht met me en ik ben op de straat gaan leven. Ik heb me herpakt en begon mijn eigen bedrijf, die inmiddels internationaal is gegaan. Besef.

Ik heb die avond niets bijzonders gedaan. Beetje gespeeld op de PlayStation. Morgen weer een klus met Bilal en Nabil. Ze zijn tenminste sneller dan Mourad. Die heb ik vrij gegeven.