Soraya - on hold-

Hoofdstuk 19.

~19~

Haar hart klopt als een bezetene in haar keel. Zonder om zich heen te kijken loopt ze het kasteel uit het plein op. Het liefst komt ze nu niemand tegen die ze kent. Ze heeft met Lorenzo afgesproken bij de ingang van het bos. Voor haar nog steeds te gevaarlijk, maar Lorenzo vond het onzin dat ze zo angstig dacht.

Vlug loopt ze tussen de mensen door langs de put waar wat mannen staan te praten. 'Hé zusje!' hoort ze dan haar broer roepen. Ze voelt haar wangen gelijk kleuren. Hoe gaat ze zich hier onder uit praten. Ze ademt een paar keer goed in en uit en draait zich dan glimlachend om. Dat nerveuze gedoe moet weg zijn voordat haar broer het opmerkt. Ze recht haar schouders en loopt naar hem toe. 'Leon, hoe gaat het met jou?' vraagt ze en geeft hem een zoen op zijn wang. De andere mannen kijken wat jaloers naar Leon merkt ze. De meeste mensen die buiten het kasteel werken kent ze niet. Op Rogier de tuinman na. 'Met mij gaat alles prima en met jou? Weer een beetje gewend?' vraagt hij.

Ze heeft gelukkig haar lichaam weer onder controle. Zelfs haar handen zijn gestopt met trillen. 'Ja prima, de kleine Sarah groeit aardig goed door' antwoord ze en legt haar handen achter haar rug. 'Kijk dat is nou goed nieuws' zegt Leon grijnzend en gaat met zijn hand over haar haren heen. Ze geeft hem een tik en Leon trekt zijn hand weer snel terug.

'Daar heb je die gladjakker weer' zegt één van de mannen. Soraya draait zich om en ziet iemand aankomen rijden met zijn paard. De gladjakker kent ze maar al te goed. Zonder dat hij hen aankijkt rijdt Lorenzo langs hen heen. Het is iets wat hij echt erg goed kan, hoor zo negeren alsof er niets tussen hen speelt.

Juist heel goed van hem, maar het voelt voor haar toch niet heel erg fijn. 'Een gladjakker is hij zeker' stemt Leon ermee in en legt zijn hand op haar schouder. 'En toch vallen de meeste meisjes in het kasteel voor hem' antwoord zij en draait zich weer bij. 'De meeste?' vraagt één van de mannen. 'Je moet de dienstmeisjes horen in de slaapkamer'

'Die zou ik graag willen horen' grijnst een andere man. De andere mannen lachen met hem mee. 'Ik zou je er net zo snel uittrappen dan dat je binnenkwam' antwoord Soraya lachend met een knipoog. 'Pas maar op. Mijn zusje kan harde trappen geven' stemt Leon in. De mannen praten lachend verder met het onderwerp. Zonder dat de andere het door hebben neemt ze afscheid van Leon en loopt naar de poort. Zelfs daar hoort ze de mannen nog lachen.

Die zullen wel de hele dag fantaseren over de slaapkamer van de dienstmaagden. Gelukkig komt ze verder niemand tegen als ze richting de rand van het bos loopt. Daar ziet ze Lorenzo naast zijn paard staan wachten. Soraya kijkt nog een keer om zich heen en ziet niemand anders lopen. Het is verdacht rustig. Normaal lopen hier ook allemaal mensen rond.

Lorenzo ziet haar en loopt langzaam een stukje het bos in. Soraya begint iets harder te lopen en loopt op een gegeven moment naast hem. 'Wat was je druk in gesprek' zegt hij en stapt op. Hij steekt zijn hand naar haar uit. 'Mijn broer zag me langs lopen. Is ook zo opvallend dat ik gelijk doorloop zonder iets te zeggen' antwoord ze. Ze legt haar hand in de zijne en wordt achterop getrokken. Lorenzo geeft zijn paard een zet en in galop rijden ze door het bos heen. De wind waait door haar haar heen. Ze slaat haar armen steviger om Lorenzo zijn middel heen om niet van het paard te vallen.

Lorenzo weet precies hoe de paadjes lopen in het bos, want hij blijft een snel tempo aanhouden. Ze merkt dat het donkerder wordt in het bos. Ze kijkt omhoog en ziet de bomen boven haar langzaam naar elkaar toe komen. De zon heeft geen schijn van kans om nog zo op hen te schijnen. Haar hart begint sneller te kloppen. Waar brengt Lorenzo haar naar toe?

Lorenzo laat zijn paard nu wat rustiger lopen en stuurt hem richting een smal paadje. Zal Lorenzo haar hart tegen zijn rug aan voelen bonzen? Dat moet wel zowat als ze zelf haar hart al zo hard voelt kloppen. 'Is het hier niet gevaarlijk' brengt ze zachtjes uit. Lorenzo begint te lachen en rijdt rustig verder zonder antwoord te geven.