Hoofdstuk 8-de portalen

103 9 3
                                    

-een dag later-

De wind word minder sterk en ik weet dat ik langzamer mag lopen. Hopelijk hebben we voor vandaag het gedeelte weer achter de rug. De nacht komt het is al avond en nog steeds is het niet windstil geworden, ik ga sneller lopen ook al hoeft dat niet. Ik heb nooit een goed gevoel in het donker en totdat ik mijn krachten had ontdekt was ik echt heel erg bang. Maar naarmate ik ouder werd en mijn krachten waarschijnlijk ook sterker werd stierf die angst redelijk weg, maar nog steeds heb ik een slecht gevoel.

Ik hoop dat we we snel op de plaats van bestemming zijn.
Het wordt echt pikkedonker en ondertussen ren ik want ik voel me totaal niet oké! Tja, dat klinkt kinderachtig maar het is meer angst voor wat er in het donker verborgen zit.

Opeens ren ik zo een open plaats of eigenlijk ik stoot mijn kop tegen een boom om vervolgens de open plaats op te strompelen met knallende koppijn.
Om vervolgens te zien dat het eigenlijk een open plek zou zijn als hij niet werd overkoepeld door lange takken.
Aan de stammen zijn lampionnen bevestigd die een groen licht uitstralen.
Maar de wind geeft me niet de tijd om beter te kijken duwt me snel verder.

Het laatste van de plaats dat ik zie is een groen bruin portaal met daarvoor een grijze steen met vergulde letters. Er stond: 'earth portal' met daaronder iets dat ik niet kon lezen.

Even later komen we aan bij een open plaats hetzelfde als de vorige maar dan waren de lichtjes blauw en de bomen hadden blaadjes met een blauwe gloed die nauwelijks opviel. Het portaal was zeeblauw en golfde zo dat het leek alsof het echt water was. Eronder stond in een plas water in letters geschreven water portal weer stonden eronder geheimzinnige tekens waarvan ik niet wist wat ze betekenden. De windvlaag was veel rustiger dan bij de vorige open plaats.

We gingen verder en kwamen even later aan bij een rode versie van de anderen. Rode lichtjes, rode glans op blaadjes. Het portaal was adembenemend het was omlijst met vlammen in rood, oranje en geel en waren prachtig. Eronder brandden twee vuurtjes een kleine en een grote in de kleine stond 'fire portal' daaronder stonden weer geheimzinnige tekens in het grotere vuur stond' fire portal key: beheers je innerste hart' de wind duwde me weer weg hij had me uitgebreid laten kijken en duwde me ergens naar toe.

Ik zag iets staan in vreemde tekens, maar ik wist wat er stond. Er stond: wees gegroet 4de E stuurder als je naar de band world gaat ga dan via de rivieren naar de kleine vlam. Volg deze instructies of je kan in grote problemen komen.

De wind duwde me verder hij was duidelijk minder ontspannen. Ik denk niet dat het door vuur zelf kwam maar door iets anders. Uiteindelijk liep het tempo zo hoog op dat ik moest gaan rennen. Mij hoor je niet klagen ik hou van de wind door mijn haren tijdens het rennen. 10 minuten later kwamen we bij een nieuwe plaats aan.

Ik vond deze het mooiste was. De wind was ontspannen en liet me rustig kijken. Over dat hoor je mij niet klagen.
Ik zag dat de plaats een lichte nevel had de lampionnen hadden de kleuren van de hemel van een strakblauwe tot aan een stormgrijze. De blaadjes aan de bomen hadden een donkerpaarse tint zoals de bliksem. Deze plek was mysterieus en adembenemend. Vuur vond ik ook mooi maar dit...dit was gewoon...zo.. zo mij! En het portaal leek wel van wolken te zijn gemaakt, er gingen paarse flitsen over de lijst die de bliksem moeten beschrijven dat weet ik zeker.

Voor de poort zweefde een wolkje erop stond dit: 'air portal'
En daaronder:' zeg voor toegang: air is my key, mind is my door.' Ik wou naar het portaal gaan om het te openen, maar de wind hield me tegen.

Opeens voelde ik hoe moe ik was ik begreep dat ik eerst zou moeten uitrusten anders zou ik het niet redden.
Ik ging tegen een boom aan liggen en al snel vloog ik naar dromenland.
De volgende ochtend was de zon al op toen de inmiddels bekende windvlaag me wakker maakte. Ik voelde me voor het eerst in dagen goed uitgerust. Ik nam geen tijd voor ontbijt want ik had toch geen honger. Ik liep naar het portaal toe en zei: 'the air is my key, my mind is my door.'
-
Zo dat was weer een hoofdstuk ik hoop dat jullie hem leuk vinden.

Ik ben andersWhere stories live. Discover now