Hergün aynı yerde görürüm onu
Altına gazete serer yere otururdu
Mendil,su satardı
Hergün yorgun görürdüm
Her zaman perişan
Bir yalnız adam'dı anlaşılan
Kimselerle tek kelime konuşmadı
Başı hep öne eyikti hiç kaldırmazdı
Bir şey alana sağ elini kalbinin üstüne koyar
Yüzüne bakmadan yüreğiyle teşekkür ederdi.
Karşısına geçip gözlerine bir baksan
Yüreğinin duvarları yıkılır
Sanki bütün trenler üstünden geçmiş
Sanırsın dunya başına yıkılmış
Umutlarını yitirmiş gözleri acılarını haykiriyordu
Dersin kalbine kurşun sıkılmış
Ezberledim yüzünü beynimde fotografı
Binlerce insan içinde tanırım onu
Kimini boyundan postundan tanırsın
Kimini korkusundan
Ben gözlerindeki acıdan tanırım onu
Her şeyini kaybetmiş
Ümitlerini yitirmiş
Sevenleri terk etmiş
Gidecek yeri olmayan
Kendi fidanlarının kapısını çalamayan
Her gece yıldızları başına dam yapan
Bir yalnız adam o.Ali Baysal
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LEYLA
PoetryBu kitap yurdun dört bir köşesindeki çocuk yuvalarında ve yetiştirme yurtlarındaki ve aynı zamanda bütün kimsesiz cocuklara ithaf edilmiştir.