Dwa oblicza. | D.K |

Rozdział 1

Miałam już dość głośnej muzyki w klubie i w myślach przeklinałam moją przyjaciółkę Sare, że wyciągneła mnie na tą impreze. Siedziałam przy barze dobre 2 godziny a po niej ślad zaginął więc postanowiłam sama wrócić do domu. Nie miałam już pieniędzy na taksówkę a kolejny autobus był dopiero za godzinę mimo że znajdowałam się w centrum Warszawy. Nie chciało mi się czekać, ruszyłam w miarę szybkim krokiem w stronę domu, strasznie kręciło mi się w głowie od muzyki, krzyków ludzi a na dodatek drinki, które wypiłam nadal dawały po sobie znać.
Moje mieszkanie znajdowało się około pół godziny od klubu, nie było tak źle.
Po paru minutach drogi usłyszałam krzyki z bocznej uliczki. Schowałam się za rogiem chcąc zobaczyć co się dzieje i nie zostać zauważoną.
-Dawaj nam pieniądze, które nam wisisz albo pogadamy inaczej - krzyczał jakiś mężczyzna a obok niego stało dwóch innych.
-Przysięgam nie mam więcej! Dajcie mi jeszcze 2 tygodnie. - błagał chłopak przyparty przez nich do ściany.
-Twoje dwa tygodnie już dawno minęły.
I wtedy zobaczyłam pistolet przyłożony do głowy chłopaka. Chciałam stamtąd uciekać jak najszybciej ale akurat w tym momencie zadzwonił mój telefon. Kurwa.
Zwróciłam na siebie uwagę wszystkich, zaczęłam się wycofywać kiedy ten sam mężczyzna co przed momentem trzymał komuś pistolet przy głowie kierował się w moją stronę. Cholernie się bałam, nie wiedziałam co zrobić. Stałam w miejscu zdając się na los. Mężczyzna, a raczej chłopak, z bliska wyglądał młodziej. Miał kaptur na głowie a spod niego wystawaly brązowe włosy, jego kości policzkowe były wyraźne co bardzo mi się spodobało. Zrobiłam krok do tyłu kiedy był tuż przedemną.
- Kogo my tu mamy.. - powiedział. - Trafiłaś do złego miejsca, w złym czasie.
Wygladał na wkurzonego a mi zaschło w gardle.
- Widziałaś coś czego nie powinnaś widzieć, zdecydowanie. - Chłopaki, zajmijcie się nim. - krzyknał do reszty. - Ja zrobię porzadek z ta pania.
Zamarłam. Już po mnie.