ÖMÜR (AŞK SAVAŞLARI SERİSİ-2)

Bölüm 1

Son kez aynada kendine baktıktan sonra bu elbisenin güzel olduğuna karar vererek odasından çıktı genç kız. Bu sabah denediği belki de onuncu elbiseydi bu. Zor beğeniyordu biraz, kararsızdı ama bugün daha bir zor beğenmiş ve kararsızlığı en üst seviyedeydi, her konuda.

Aslında mutlu olmasına rağmen içinde küçük bir buruklukla merdivenleri tırmandı. Salona girdiğinde ise biraz da şaşkınlık eklenmişti duygularına. Hayatının neredeyse tamamı olan üç erkeğe baktı bir süre. ilk defa bu kadar erken kalktıklarını görüyordu. En azından Ömer abisinin ve Rüzgar'ın... Mustafa amcasının erken kalkmasına alışıktı ama onlar, asla erken kalkmazlardı. Ömer sadece 5-6 aydır buradaydı ama onu yeterince tanıyordu. Bu saatte hiç kalktığını görmemişti. Hemde Mustafa amcasıyla aynı masada oturuyordu. Sessizce. Bu daha da garipti ama sonra bugün için böyle bir istisnanın olabileceği geldi aklına. Önce sevinse de yarın yine aynı olacaklarını anlayınca biraz hüzünlendi ama belli etmedi. Yüzündeki gülümsemeyi biraz daha genişletip masaya ilerledi.

"Günaydın." deyip masadaki her zamanki yerine oturdu. Son oturuşlarından biriydi bu.

'Son' diye geçirdi içinden ve anında yüzündeki gülümseme yine sekteye uğradı. Bugün duyguları da düşünceleri kadar inişli çıkışlıydı. Çünkü bugün 19 olmuştu ve isterse bu evden kendi evine taşınabilecekti. Bir yanı her hangi bir kan bağı olup olmadığını bilemediği ve 5 senedir sormaya cesaret edemediği bu üç adamla daha fazla aynı evde kalmasının doğru olmayacağını söylerken diğer yanı gitmemek için bahaneler arıyordu. Ona git diyen de olmamıştı ama bence bu kadar yeterdi. Hem onlara yeterince yük olmuştu. Daha fazla da yük olmak istemiyordu. Daha şimdiden ödeyemeyeceği bir çok iyilik yapmışlardı ona. Evet evet, gitmeliydi. Sonunda kararını vermişti; kendi evine taşınıyordu. Son kararının bu olduğuna karar verdi. Yüzüne 5 yıldır yaptığı gibi kocaman bir gülümseme takınıp kahvaltısına devam etti.

"Ee? bugün kim götürüyor beni?" diye sorduğunda Ömer ve Rüzgar aynı anda cevapladılar onu.

"Ben!"

Alışmıştı artık onların bu haline. Ömer geldiğinden beri böyleydiler. Bir türlü paylaşamıyorlardı kendilerinden kaç yaş küçük bu güzel kızı. Nedenini biliyordu aslında genç kız. Rüzgar Ömer'in kızlarla olan iletişinden dolayı Ömür'ü korumak isterken; Ömer ilk defa bir kızı Chloe'den ayırmadığını fark etmiş ve sonunun onun gibi olmaması için çabalıyordu. hoş, zaten evlerinde kalan bir kızı da üzecek değildi ya. Hem zaten çok küçüktü.

"Tamam o zaman benim arabamla gidiyoruz. O zaman ikinizde beni götürmüş olursunuz." dedi en içten gülümsemesiyle. "Hem arabamı da denemek istiyordum. Malum, ehliyetim yok. Ben alıncaya kadar araba kapının önünde çürüyecek." diyerek sorunu ortadan kaldırdı.

"Süper fikir bence." diyerek onayladı Mustafa Bey ayağa kalkmadan hemen önce. "Ben çıkıyorum. iyi ki doğdun, prenses." deyip kızın yanaklarından öperken de ekledi. "Seçim senin..."

Evden çıkıp arabasına bindiğinde derin bir nefes aldı Mustafa Bey. Son gün diye geçirdi içinden. Bugünler belki de her şey için sondu. Ömür'ün evdeki son günleri. Yıllardır söylenen yalanların son günleri. Saklanan sırların gizlendikleri yerlerdeki son günleri.

Derin bir nefes daha aldı ve bu günleri en acısız şekilde atlatmaları için dua ederek arabasını çalıştırdı.

Evde ise durumlar çok farklıydı. Her şeyden habersiz üç genç Ömür'ün ayrılmasının bilnciylede olsa kahkahalar ve küçük atışmalarla kahvaltı ediyorlardı.

"Ama haksızlık ediyorsun Rüzgar. Ben üzeceğim hiç bir kıza çıkma teklif etmedim."

"Doğru, sen hiç bir kıza çıkma teklif etmedin ki, haklısın," dedi alaylı bir sesle Rüzgar. Ömer'i severdi ama kızlara karşı tutumundan biraz şikayetçiydi. Kızlara nasıl davranması gerektiğini bir türlü öğrenememişti. Öğrenemeyecekti de bu gidişle. Onun bu durumunu ailesine bağlıyordu. Annesinden 5 yaşında ayrılmıştı ve bir kız kardeşe sahip değildi. Gerçi O da bir anneye ve kız kardeşe sahip değildi ama annesini ondan daha çok tanımıştı. Bir de Buse vardı tabi. 2 yaşında kaybolmasına rağmen onunla Ömer'den daha fazla vakit geçirirdi. Aslında Ömer de çok severdi Buse'yi. İçten içe bilirdi Rüzgar. Ama sırf babasına olan kininden dolayı hiç yaklaşmamıştı Buse'ye Ömer.