Another Chance <3 (FEU Boys)

Chapter 20: Flyaway

-MIKE'S POV-

Happy 5th MONTHSARY BABY :* Ang bilis talaga ng araw, parang kailan lang, 2 weeks pa lang kami, ngayon, 5 Months na!

Sa TAMbayan..

"Bro. pasado daw si Jill sa exam niya sa London ahh? Wala ka bang Suprise Party for Her?" Belo.

"Talaga? Ako nang bahala dun bro!"

Nung nalaman ko yun ay pumunta agad ako sa isang Bakeshop, yung fav. bakeshop namin at binili ko yung fav. cake niya. Binili ko din yung lahat ng Favorite foods niya.. Lalo na yung Buffalo Wings.

Gusto kong i-Celebrate ang Success niya at ang Monthsary namin..

Habang nagda-drive ako ay napa-isip ako..

If ever na aalis si Jill at pumunta ng london, mahihiwalay na siya sakin. Pero alam ko, kakayanin namin 'tong dalawa!

Masayang masaya rin ako, dahil nag-Champion kami sa Basketball, sana ang ibigay samin na prize ay pumunta sa London! Para pwede ko siyang bisistahin don! :)

THINK POSITIVE <3

Pagdating ko sa Dorm nila, naka-bukas ang pinto, nag-uusap sila ni Cassie, nakatalikod sila pareho, si Cassie kasi nagluluto, si Jill naman kumakain..

Sumilip muna ako at nakinig sa usapan nila...

"Girl, pag punta mo ng London, balitaan mo agad ako dun ahh! Paki-hanap na rin si Zayn Malik! HAHAHAH!"

"Grabe ka naman, 1 Month pa, bago ako umalis noh? Atsaka, anjan na nga si Romeo, hahanapin mo pa si Zayn Malik? Kaloka ka!"

So, talagang tuloy na tuloy na si Jill sa pag-alis niya.. :'(':

"Eh pano si Mike? Pano kayo?"

"Hindi ko muna iniisip yun sa ngayon, ayaw ko namang ma-stress kami pareho dahil lang sa pag-alis ko, siyempre, aral aral muna!"

Dahan-dahan akong naglalakad papasok sa dorm nila..

"Eh kelan mo sasabihin sa kanya na ikaw si BETCHA?"

Huh? Si Jill, at si Betcha iisa?

"Hindi ko pa nga alam ee, natatakot na akong mag-sabi sa kanya!"

Biglang humarap si Cassie, gulat na gulat siya ng makita niya ako....

"MIKE?"

Napatingin din si jill sakin..

Binitawan ko ang mga dala ko, dahil galit na galit ako kay Jill, hindi ko alam ang gagawin ko nung mga oras na yun...

Naglakad ako paalis..

-JILL'S POV-

Nagulat ako nang makita ko si Mike na nakatayo sa likuran ko..

Ibinagsak niya ang mga dala niya at nagalakad paalis..

Dali-dali ko siyang sinundan..

Bumaba kami ng hagdan..

"Mike, teka lang! Makinig ka muna sakin!" Hinahabol ko siya.

Hanggang makarating kami sa parking lot..

Hinawakan ko siya sa braso..

"Mike, alam kong mali ako! Alam kong hindi ko dapat ginawa yun!"

"Jill, nagawa mo na! Nagawa mo ng magpanggap na hindi ikaw si Betcha! Alam mo kung ano ang naka-lipas natin! Alam mo lahat lahat!"

Pinagtitinginan na kami ng lahat ng mga players...

"Mike, kaya ko lang naman nagawa yun, kasi ayokong makilala mo na ako si betcha, kasi baka pag sinabi ko sayo yun, hindi mo na ako pansinin, at baka...-"

"Ano jill? Sige, sabihin mo!"

"KASI baka hindi mo ko mahalin!"

gulat na gulat si mike sa sinabi ko..

Umiiyak na ako..

"OO MIKE! Mahal kita! Mahal na mahal kita! Simula nung mga bata pa lang tayo! pero nung umalis ka para mag-aral dito, nawala lahat ng yun, Mike, ang sakit sakit! Kasi, iniwan mo ko... Iniwan mo ko ng walang pasabi!"

Tinignan lang ako ni Mike at naglakad na siya paalis..

Nilapitan ako ni Kuya Gryann at niyakap...

Napahagulgol ako, habang yakap yakap ako ni Kuya Gryann..

"Kuya, im sorry!"

"Sssshhhh. Tama na yan! Wag ka nang umiyak!"Kuya Gryann

Yun na lang ang nasabi ko.....

MIKE! IM so SORRY! 😔😒😞😭😓😫😩😥😰😖

----------> NEXT CHAPTER. <////3