Yalnızlığın zehirli hançeri benim
Geceye gece olduğunu hatırlatan karanlık
Yıkıntı gönüllerde uğursuzca öten baykuş
Yüzünü parçalamak için fırsat kollayan akbaba benim
Karanlığa batırılmış dünyamda
Kaldırımda çöp toplayan bir piç
Kimsenin görmediği bir hiç
Yanımdan geçen binlercesi için iğrenç bir pisliğim
Bu gece son gecem
Elimde son gözyaşlarım
Sana öylesine susadım ki
Dudaklarım pul pul, çatlak çatlak
İçimdeki umut can çekişiyor
Bedenim bir tekmeyle sallanırken
Dudaklarım 'sen' diye inliyor
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEYHUDE #Wattys2016
PoetryBir sevdiğini kaybettin mi sen hiç? Ve onunla birlikte yaşama olan aşkını? Duygularımı dokuyup, dertleşiyorum Bu boş sayfalarla Bir an önce gitmek istiyorum Onun gittiği sonsuzluga Bizimkisi zorunlu bir hasret Kavuşmanın yolu da var elbet Tek ihtiya...
