CHAPTER 22 *flashback*

776 12 0
                                    

FLASHBACK

"I love you my baby boss.... I will keep on loving you until we meet again...  just wait for me my love.. T_T"

habang ako ay iyak ng iyak habang yakap-yakap ang katawan ni Hyacinth

pagkaraan ng ilang sandali…

bigla nalang siyang nagsalita…

“arraaayyyy… yung sugat ko…   papatayin mo ba ako? hindi ako makahinga sa sobrang higpit ng yakap mo.. kung makaiyak ka…    mas wagas pa sa babae….  kala mo namatayan ka…” sabi nito sa mahinang boses….

nagulat ako…

tumingin ako sa mga kasama ko…

baka pinagtritripan lang nila ako… o kaya naman mali lang ako ng pandinig…

pero pati sila… parang tinakasan ng dugo ang kanilang mga mukha…

ikaw ba naman… dineklara ng patay yung mahal mo… ayun na.. SOBRANG EMOT ka na..   tapos, biglang magrereklamo… kahit mahal mo yun…  matatakot ka pa rin…

ng makabawi………….

tinanggal ko ang takip sa mukha nito……

nakapikit pa rin ito.. pero, HUMIHINGA na…

p-paanong nangyari yun??

“salamat Diyos ko…   maraming salamat at ibinalik mo siya sa akin.. T_T..” naiiyak na sabi niya at niyakap ulit si Hyacinth..

umungol ito..

“sorry… sorry baby.. saan masakit?”

“this is a miracle”   sabi ng doctor na hindi rin makapaniwala sa nangyari..

chineck-up nito ang mga vital signs ni Hyacinth…

ayos naman ang lahat..

nanatili pa si Hyacinth ng isang gabi sa ospital at kinabukasan… nag-discharge na ito…

PERO, hindi na ito umuwi sa kanila..

gusto raw nitong BUMALIK na sa DATING bahay nito..

HYACINTH’s POV

napagdesisyonan ko ng sumama kina mommy at daddy..

akala ko, payag na sila…

pero, habang naglalakad kami patungo sa kung saan..

“sorry baby… but we need to do this… I know, this will REALLY make you happy…  we love you Hyacinth… we can wait for you..”

hindi ko maintindihan kung ano ang ibig nilang sabihin…

pero BIGLA nila akong tinulak…

then.. nahulog ako…

ang sunod kong naramdaman ay ang MAHIGPIT na yakap ng kung sino mang tao to.. at ang NAKAKABINGING iyak nito..

=_=…

nagsalita ako…

“arraaayyyy… yung sugat ko…   papatayin mo ba ako? hindi ako makahinga sa sobrang higpit ng yakap mo.. kung makaiyak ka…    mas wagas pa sa babae….  kala mo namatayan ka…”

 

parang natigilan sila…

pagkaraan ng ilang sandali…

tinanggal nila ang takip sa aking mukha..

bakit ba kasi may takip…

 

TSK!!!!!!!

 

 

end of pov

 

 

----------------------------------

 

and as USUAL…

LAME..

hahahaha..

okay…  malapit na yung TALAGANG ending..

goodnight..

love,

MarZhi

Destined (Editing)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon