Elaine:
Huh! Nang makauwi ako ng bahay, nakipagkulitan naman ako kay aldrin at wala si inay, buhay nga naman natapos na naman ang maghapon ko sa bukid na ito......
At ng makatapos ako sa paghuhugas ng mga pinggan na pinagkainan namin, pumunta nako sa aking munting silid,naghanda ng bihisan para makapag linis na din ng katawan ko..
Nang makatapos ako sa pagbibihis inilabas ko ang diary na napulot ko sa tabi ng simbahan..
Gabi-gabi ko itong binabasa,sa t'wing nababasa ko ang mga nakasaad sa pahina nito,medyo nakakaluwag sa paghinga, para akong nagkaron ng isang kaibigan.
Hindi ko man kilala kung sino ang nagmamay-ari ng diary na ito malaki ang pasasalamat ko, kasi kung hindi nya naiwala ito
syempre hindi mapupunta sakin.
Nakalagay kasi dito na gumagaan ang pakiramdam nya sa t'wing nagsusulat sya dito sa diary na ito at maraming mga sekreto na nakalahad dito..
Feeling ko tuloy kapag binabasa ko ito parang saken sya nagkwkwento. Basehan sa mga nababasa ko malungkot ang pang araw araw nyang buhay.. Mapag isa at lungkot ang laging dulot ng pag uwi nya bahay nila sa twing mang-gagaling sya sa eskwelahan nya.
Walang eksaktong pangalan dito sa diary para mapag alaman kung sinong nagmamay-ari ng diary na ito. Parang ito na ang naging kaibigan ko, may kalahati pang pahina na walang sulat nung napulot ko ito,
Kaya ang ginawa ko nagsusulat ako dito bago matulog. Ikinukwento ko ang mga nangyayari sa araw-araw na pamumuhay ko.....
Naputol ang pagmumuni-muni ko ng biglang natawag ni inay ang pansin ko.....
"Elaine anak?!".... tawag ni inay
"Po inay? baket po?"...sagot ko
"matutulog ka na ba anak? Nandirito si Intoy pakirapan mo muna"..
"hala bakit daw inay? " tanong ko ulit
"abay,aakyat siguro ng ligaw saiyo nakita ko may dala-dalang kumpol ng bulaklak. Hala-sulong at harapin mo muna"..
sabi pa ni inay.
Bumaba ako at pumunta sa labas ng bahay namin at naupo sa tabi ng upuan kung nasaan si Intoy.
"ah, elaine para nga pala saiyo.." sabay abot ni Intoy ng dala niyang bulaklak.
"Intoy para saan ba ito? " tanong ko kunyari..
"Siguro naman elaine alam mo kung para saan yan? alam mo naman na matagal na kong may nararamdaman para saiyo." sabi ni intoy
"Pero intoy, di ba alam mo naman na wala akong balak sa ganito.. Ibig kong sabihin alam mo namang hindi ako nagpapaligaw diba? Wala pa sa isip ko ang magpaligaw...at mag nobyo. " ....sagot ko
"Pero elaine,hindi mo man lang ba ako bibigyan ng pagkakataon?.. Hindi naman ako magiging hadlang sa pangarap mo sa pamilya at sa pangarap mo para sa sarili mo".. ....
.....pahayag ni intoy
"Intoy didiretsuhin na kita ha... Sana maintindihan mo ang rason ko, mga bata pa rin naman tayo.. Malay mo di ba mabaling pa iyang nararamdaman mo sa iba? "...
"Elaine ..hindi na tayo bata 19 na tayo, bata pa ba iyon? " tanong nya
"Oo noh bata pa tayo!... Tsaka siguro naman nararamdaman mo na kaibigan lang talaga ang--ang.. kaya kong ibigay saiyo.. "
"Naintindihan kita elaine.... pero sana wag mo akong lalayuan dahil sa pinagtapat kong pagmamahal saiyo.. " ...pakiusap ni intoy
"Salamat at naintidihan mo ako intoy.. H'wag kang mag-alala hindi ko gagawin iyon. Mabuti ka sa akin at sa mga inay.. Kaya magkaibigan pa rin tayo.... Pagpasensyahan mo na lng ako intoy ha.."
"Ok lang iyon elaine.. Mabuti at tinapat mo ako,para alaman ko na hanggang magkaibigan lang talaga tayo.. " sabay hawak ni intoy sa aking mga kamay..
