De laatste waterdraak

ware nachtmerrie

De muren waren besmeurd met bloed ,een akelige stilte greep me met zijn klauwen. Plots klonk ere en

angstaanjagende schreeuw vanuit de keuken. Op mijn hoede sloop ik naar de deur die naar de

keuken leidde . De eikenhouten deur stond op een kier . ik keek door de kier en zag mijn moeder . Ze

had een gapende wonde aan haar zij . Zelfs onder het bloed was zee en schoonheid . Haar Rode

aaneengeklitte haar en haar gekwelde , blauwe ogen zorgden daar voor . Hetenigste wat ik met haar

gemeen heb zijn mijn lippen en mijn neus . We hebben hetzelfde karakter . We zijn beide zo koppig al

seen ezel . Niet dat dat iets goeds is . Mijn haar is bruin met hier en daar een rode pluk en op die

plukken ben ik het meest trots . Mijn moeder zei altijd dat ik het lichaam heb van een ballerina . Maar ik

vind dat ze ongelijk heeft : ik ben zo lenig al seen hark . Ze zei ook vaak dat ik het gezicht van een

engel heb , net als Kiki . We zouden ( van horen zeggen ) dezelfde kledingsamaak hebben . Kiki en ik .

Ik wou mam te hulp schieten , maar ze schudde van nee . Met haar lippen vormde ze de woorden :

Vlucht , ik hou van je net als je vader . Ga , smeekten haar ogen . Ik wou me omdraaien , maar kon nog

net zin hoe ze werd neergestoken door een afschuwelijk wezen . Het Was een kruising tussen een

hond en een varken met een duivelskop . Zwart slijm droop van het monster . Het slijm had iets olie –

achtig . Het monster had rode ogen die zich in de mijnen liken te priemen . het draaide zich om en zei

iets onverstaanbaars dat in mijn oren klonk als : grau otgh umk alafg ersd xaz  . Ik liep naar de deur om

te maken dat ik wegkwam . Vanuit de gang kwamen meerdere monsters op me af gelopen . In total

waren het er drie . Ze blaften iets naar elkaar en kwamen dreigend op me af . ik zette het op een lopen .

Mijn hand greep zich naar de deurklink . OP hetzelfde moment greep zo’n beest mijn been vast .

Nagels drongen mijn vel binnen . Ik Kreunde vande pijn . Warm bloed liep langs mijn been . Ik moest

meteen aan Ovidius denken . Voor degene die niet weten wie hij is : latijnse schrijver die schreef over

Pyramus en Thisbe ( Romeo en Julia (oorspronkelijke verhaal)). Ik bedoel het deel wanneer het bloed

uit zijn lijf gutst . Ik rijkte naar de lamp die in de buurt stond . Toen mijn vingers het omsloten haalde ik

ermee uit . Het monster verschoot en liet los . Ik smeet de deur open en rende de straat op . Zijn twee

mede- monsters volgden me . Adrenaline was het enigste naast angst dat me nog overeind hield . Ik

liet een spoor van bloed achter . Hijgend en steunend aan een muur kwam ik tot stilstand . Ik was kapot

. Ik kon geen stap verzetten . Vastbesloten vechtend ten onder te gaan . De wezens kwamen dichterbij

toen een knappe jogen me te hulp schoot. Hij haalde een zwaard te voorschijn en viel ze aan . Ik 

Hoorde het bloed door mijn oren suizen . Mijn handen beefden, mijn knieën knikten . Zwarte plekken

dansten voor mijn ogen . De monsters gingen één voor één neer door zijn zwaard . Zijn zwaard leek

licht te geven . De Wereld leek te draaien . Het laatste wat ik horde was zijn mélodische stem . Ik was te

ver heen om te verstaan wat hij zei .

Tada nog een hoofdstuk erbij ! ik hoop dat jullie het leuk vinden . Wie is die jongen? Lees het in het

volgende hoofdstuk ! (dat klinkt een beetje reclame achtig ) Wat vonden jullie ervan ? Laat het me aub weten 

VOTE,COMMENT ,FAN 

GRT amber / dragonblue