AY-2

10K 552 307
                                    

Multi: Bir Doruk gördüm sanki^^


Aşağı da büyük bir gürültü koptuğunda ben daha hareket edemeden Doruk aşağı koşmuştu.Tedirgin bir şekilde temkinli adımlar atıyordum.Aksiyon filmlerinde ki kızlara benzemiştim iyice,tek eksiğim havalı kıyafetler ve bir yardımcıydı.

Merdivenlerden aşağı inerken görüş alanıma bir kişi girdi.Pardon kişiler desem daha doğru olur.

"Ay ellerim koptu ya nerde kaldınız?" Bir kız sesi duyduğumda merakıma yenik düşerek merdivenlerden hızlıca indim.Elinde ki yirmi kadar alışveriş poşedini koltuğun üstüne bırakarak kendini de kenarına bırakmıştı.

Can "Sen kapıyı yıkana kadar herkes işinde gücündeydi." dediğinde kız Can'a kısa bir bakış attı.

"Can,anladık abimin en yakın arkadaşısın ama neden her gün bizdesin?"

"Doruk benim ruh eşim be! Sana mı soracağım kızım gelip gelmeyeceğimi?"kız gözlerini devirdi.
Anlaşılan O da Can'ın bu davranışlarına katlanamıyordu.Sere serpe oturmuş kimseyi umursamıyordu.Ta ki beni görene kadar..

Ayağa kalkıp beni şöyle bir süzdü "Bu güzellikle beni tanıştırmayacak mısınız?" Gülümseyerek yanına gittim.Koyu kahve saçları yüzünü çevrelemiş,yeşil gözleri ise can alıcıydı.Abisinin gözlerinden Onda da vardı..

"Ben Kader." dedim elimi uzatarak.Elimi tutup kendine çekti ve sarıldı. "Biz de böyle tanışılır canısı.Ben de Mira.Şimdi ki en iyi dostun da diyebiliriz." dedi ve güldü.Geri ayrıldığımız da ben de gülüyordum.Doruk'a dönüp "Siz de herkes böyle midir?" diye sordum.

Dudağının kenarı yavaşça yukarı kıvrıldı.Can ve Mira'ya bakınca ben de Onlara baktım.

Can söze atlayarak "Çılgın,sevecen,yakışıklı,zeki-" Mira,Can'ın sözünü keserek devam etti."Güzel,alçak gönüllü,tatlı olup olmadığımızı soruyorsan." dediğinde bu tatlı hallerine içten içe gülüyordum.

İkisi birbirine bakıp "Evet,bizde herkes böyle." diyerek aynı anda cevap verdiler.Doruk'a baktığımda omzunu silkip güldü.Ben de gülmesine eşlik ederek Mira ile sohbete başladım.Bu sırada da Can yanımızdan ayrılarak mutfağa doğru gitmişti.

Sıra Doruk'la nasıl tanıştığımıza gelince derin bir nefes alıp anlatmaya başladım.Mira'nın her bir cümlemde değişen yüz ifadesi yaşadıklarımın ne kadar kötü olduğunun kanıtıydı.Ailemden bahsetmemiştim daha..Tabii buna aile diyebilirsek..

"Canısı ya,çok üzüldüm gerçekten.Abicim,adamın kafasına kafasına geçirdin değil mi?" diyerek Doruk'a döndüğünde Mira'nın da abisi gibi psikopat olduğunu kafamın bir köşesine kazıdım.İç sesim araya girdiğinde bir saniyeliğine dış dünyayla bağlantımı kestim.

Canısı falan dediğine bakma Kader.Tırnakların uzunluğunu gördün mü sen?! O tırnaklarla yüzünde yeni bir sanat eseri yapabilir kızım. Mona Lisa'ya dönmek istemiyorsan Mira'yı sinirlendirme bence,dikkatli ol.

İç sesimin dediklerinden sonra gözlerimi pörtletip Doruk'a baktım.Gayet rahat bir tavırla sırıttı. "Birileri dur demese devam edicektim ama-" dediğinde yaptığı imayı anlayarak sözünü kestim.

"Adamın pestilini çıkarmıştın.Daha ne yapsaydım? Kenara çekilip bağırsaklarını çıkarışını mı izleseydim?"

Dilini şıklatarak göz kırptı. "Bunlar çok canice fikirler,belki adamla medenice konuşmayı deneyecektim." Gözlerimi devirerek bakışlarımı üzerinden çektim.Bakışlarımı bize doğru gelen Can'a çevirdiğimde gördüğüm manzarayla şok olmuştum.Çöp kutusu bir ayağına girmiş bize doğru geliyordu.

ALIN YAZIM #Wattys2016Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin