İnanamıyorum(BOLUM 2)

110 4 0
                                    

Bu da neydi böyle? Sanırım biri bana komik bir şaka yapıyordu veya ben öyle zannediyorum...
Notu babam gelince ona gösterecektim. Artık bunu öğrenmeliydim. Gördüğüm rüyalar, kanla yazılmış bir not.. Bunlara anlam veremiyorum. Fakat bunları babam gelince elbet öğreneceğim...
 
Akşam olmuştu ve ben pencereden babamın gelmesini bekliyordum.

Birden camın önüne bir kağıt yapışmıştı. Ah gene mi!? Pencereyi açıp kağıdı aldım ve okudum...
Gördüğüm daha doğrusu okuduğum kağıttaki yazanlar gözyaşımın aşağı doğru süzülmesine sebeb oldu. Anlamıyordum! Ben, ne yaptım ha ne yaptım? Neden annem ölmüştü ? Kim tarafından ? Nasıl öldürülmüştü?!! Birisi benimle mi uğraşıyordu? Kim? Neden? Anlamıyorum!!! Bir an bağırdım. Ağlıyordum, hayatımda ilk kez bu kadar ağlamıştım. Kafamdaki sorulardan kurtulamıyordum! Başımı iki elimin arasına koydum. Gözlerimi kapattım ve avazım çıktığı kadar bağırdım

"Neden anne? Neden beni yalnız bırakıp gittin!"
Ağlıyordum. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Annem gitmişti. Üstelik son gitmesi benim ona bağırmamla olmuştu. Onu öpseydim, sarılsaydım, kokusunu içime çekseydim... Neden gittin anne? Neden!
O sırada sinirle yumruğumu cama geçirdim. Fakat... Bu da ne ?!
Kırdığım cam parçacıkları toz olup gitmişti ve benim elim kanamıyordu!
Artık yeter. Babamı aramalıydım. Nerede kaldı bu adam ya? Olanları öğrenmeliydim.
Odama çıkıp telefonumu aradım. Yatağın altına düşmüştü. Telefonumun orada ne işi var?! Her neyse... Telefonumu aldım ve babamı aradım. Ulaşılamıyordu. Sanırım şarjı bitmişti. Ama ama ya ona da birşey olursa?(!) Buna katlanamazdım. Hayır hayır annemin ölüm haberinden sonra birde babamın ölümüne, ona birşey olmasına katlanamazdım! Ama bir dakika... Ya annem ölmemişse, ya biri benimle oyun oynuyorsa? Olamaz mı? Sonuçta nereden ve kimden geldiğini bilmediğim bir kâğıtta yazanlara inanacak kadar saf değilim ya! Gözündeki yaşları sildim ve üstümü düzelttim. Odama çıkıp dolabımı açtım. Kot dar bir pantolon, üstüne kırmızı sade bir kazak seçip hemen giyindim. Saçımı da düzelttikten sonra sarı botlarımı ve siyah deri montumu da giyip evden çıktım...
Babamın iş yerine gidecektim. Bugün geç çıkacağını söylemişti.
Hızlı yürüyordum çünkü bugün olanlar aklıma geliyor ve korkuyorum. Ya doğruysa? Ya gerçekten güzel annem ölmüşse? Hayır bunu kaldıramazdım. Başka birinin bana bir şakası diye içimden geçirip kendimi teselli etmeye çalıştım..
Çok dalgındım. Yere bakarak yürüyordum. O arada birine çarptım. Ne olduğunu anlamadan yere düştüm. O da benimle beraber yere düşmüştü. Başımı kaldırdığımda benim yaşıtlarımda bir erkek olduğunu farkettim.

"Ah, çok özür dilerim! Yanlışıkla oldu da .. Şey ben biraz dalgındım ve önüme bakmadan yürüyordum. Tekrar özür dilerim...
Diyerek yerden kalktım ve o da benimle beraber kalktı ve gülümsedi.

"Sorun değil. Zaten hızlı yürüyordum. Ben de özür dilerim.

Sadece gülümsemekle yetinebildim.

"Önemli değil."

"A şey ismin nedir? Belki arkadaş olabiliriz?"

"Fena olmaz. Ben Jessica. Ya sen?"

"Ben de David. Memnun oldum Jessica.

"Ben de memnun oldum ama şey benim biraz acelem varda sonra görüşürüz olur mu?"

"Ah peki tamam. Tabi görüşürüz..."

Gülümseyerek oradan koşarak uzaklaştım. Babamın iş yerine gitmem gerekiyordu...

Yarım saate kadar gelmiştim. Hemen şirketin önüne geldim ve içimden babama bir şey olmaması dileğiyle kapıyı açtım. Kapıdaki güvenliklerini beni tanıdıkları için birşey diyemediler. Her neyse şirkette neredeyse hic kimse yoktu. Çok az kişi vardı. Sekretere babamın ofisininin kaçıncı katta olduğunu sordum ve hemen asansöre bindim. 4. Kata geldiğimde babamın ofisine tam girecektim ki...
Gördüğüm manzara karşısında ağzım açık kalmış, gözlerimden yaşlar aşağıya doğru süzülüyordu...

Herkese selam arkadaşlar biliyorum bayadır yazmıyorum. Ama ilham gelmedi ve şu okul yüzünden bir türlü wattpade göremedim. Çok özür diliyorum arkadaşlar... HikAYEYİ HAFTASONLARİ YAYİNLAYACAGİM YANİ HAFTADA 2 GUN.. Beni anlamanızi diliyorum . sizleri çok seviyorum okuyucularim 😊 bu bolumu nasil buldunuz? Lütfen yorumda bildirn bna yorumlariniz bnm için gerçekten çok önemli... Opuyorm szii 😘😘😘

Melez KızWhere stories live. Discover now