Czy to co da się uchwycić oczami można uchycić też aparatem. A więc nie. Patrząc przez szybę na polskim, mam wrażenie jakby cały świat który widać przez okno był stworzony tylko dla mnie. Śnieg spada powoli i leciutko. W tańcu można czuć się jak taki płatek śniegu. Śpiewanie wywołuje opad. A teatr zamieć. Wszystko ma swoje wytłumaczenie. W tańcu nie chodzi oto żeby nauczyć się ruchów tylk żeby każdy taniec był inny i orginalny tak jak płatki śniegu. Śpiew ma być z serca nie z kartki masz śpiewać tak jak potrawisz i nieprzejmować się innymi, którzy są sobą. Teatr jest dynamiczny jak zamieć , a kiedy coś wpadnie do głowy to już jest pomysł , który może zrodzić się wszędzie. Każdy będzie orginalny. Bo nasz. Kochamy wszystkich oprócz siebie. Każdy nasz ruch wydaje się nam głupi , a każde słowo niepotrzebne. Czasami ci których my zauważamy i chcemy być przez nich zauważeni, to oni na nas nie zwrajcają uwagi. Każy ma niedoskonałości i we wszystkim jest jakiś haczyk. Ludzie niby cię lubią ale jak przychodzi co do czego to się oddalają. Nie mają uczuć. Nie umieją kochać.
*******************************************
Dedykt dla zuzi h.
