Part 1. The People

3.3K 111 29
                                    

Point of view Caithlynn Dalles
Ik ben dus Caithlynn. Het belangrijkste in mijn leven is vine. Oja en Cameron. Nee, ik maak een grapje. Cameron is meestal het belangrijkste. Met de nadruk meestal. Maar ja ik houd vam vine's maken. Het is zeg maar mijn leven. Je kan zeggen dat ik dat doe vanwege cameron, maar nee ik was er mee begonnen. En toch ben ik in iedereens ogen het zusje van.

Ik woon in een huis. Omg wat een verassing. Ik woon daar met Cameron en die gasten van magcon. Ik zal ze even opnoemen: Nash Grier, Hayes Grier, Jack and Jack, Matthew Espinaso, Aaron Carpenter, Taylor caniff, Shawn mendes en Carter Reynolds. Zoveel jongens, zoveel.

Ik ben dus viertien. Je kan denken waarom woont die niet bij haar ouders of niet aan jou de keuze. Mijn ouders zijn Zakenmensen. Ze dachten laten we haar gewoon bij Cameron dumpen. Dus daarom woon ik daar. Leuk hé dus niet.

Ik zit dus samen met hayes op dezelfde school en klas. Dat is soms echt stom. Weet je waarom. Hayes weet echt alles over mij en dat kan hij tegenmij gebruiken en andersom. Soms handig en vaak stom. Het is nu zomervakantie. Over drie dagen begint school weer. We gaan naar de derde van het vwo. Dat wordt hoop ik weer een leuk jaartje.

Nash en Cameron negeerde mij compleet toen ik naar beneden liep. Dat betekent dus dat ze bezig zijn met hun vines. Het is echt erg grappig om hun vine te verpesten als ze aan het opnemen zijn. Gewoon door het beeld lopen als ze niet opletten. Dat doen ze echt vaak niet. of gewoon iets anders. Het kan gewoon, want hun doen het ook bij mij dus ja. ik ging op de bank zitten recht voor Cameron en Nash. Je moet hun gezichten eens zijn als ze vines aan het maken zijn. Het zit helemaal in de plooi. Ik denk dat ze er niet echt uitkomen. Dat ziet er echt heel erg grappig uit. Daar kan ik echt niks aan doen.

Waar is de afstandsbediening? Het ligt precies tussen Nash en Cameron in. Ik sta op en loop naar hun toen. Nu alleen nog de afstandsbediening pakken. Ik duw Cameron en Nash opzij, nou ik probeer het. Het lukt gewoon echt niet. 'Nash mag ik de afstandsbediening' hoor ik Hayes zeggen. Nash pakt de afstandsbediening en gooit hem naar Hayes toen. 'Maar ik wou hem pakken' zeg ik balend. Hayes begint te lachen 'Dan had je eerder moeten zijn'. Ik kijk hem met puppy ogen aan. 'je weet dat dit niet werkt bij mij'. 'Het viel te proberen hoor Hayes' zeg ik terwijl ik de kamer uit loop.

Ik wandel naar de keuken. Ik heb nu echt een grote behoefte aan chocolade. Een hel grote behoefte. Waar ligt de chocolade. Cameron legt hem altijd ergens anders neer. Stomme Cameron. Ik open de kast, gelijk zie ik de chocolade liggen. Er is alleen één klein probleem, de chocolade ligt op de bovenste plank. Ik kan er niet bij, mijn lengte helpt ook niet mee. Ik weet al iets. Ik klim op het aanrecht en ga erop staan en probeer de chocolade te pakken. Ik ben er echt bijna ik moet nog een stukje. Ja ik heb de Chocolade eindelijk. Ik leg het neer op het aanrecht en daarna klim ik het aanrecht afklim. Ik doe de kast open en pak de chocolade mee naar boven.

Als ik boven ben ga ik op mijn bed zitten en haal de tikkel van de chocolade eraf. Langzaam breek ik blokjes af en eet ze op. Het is zo erg lekker. Terwijl ik aan het eten ben loop Shawn binnen. 'Hai wil je ook een stukje?' vraag ik aan hem. 'nee, dank je' zegt hij terwijl hij op mijn bed langs mijn komt liggen. Shawn is mijn beste vriend. Eigenlijk al vanaf ik hem ken hadden we een soort van een klik. 'Mag je weer chocolade eten van Cameron?' vraag Shawn lachend. 'jaa hoor' zeg ik terwijl ik nee schud met mijn hoofd. Ik mocht zeg maar geen chocolade meer eten, omdat ik er een klein beetje hyper actief van werd. Maar toen had ik echt de behoefde eraan om er drie per dag te eten. Maar dit is er maar één per dag. nou eigenlijk per week. Ik heb al één hele week geen chocolade op. Dat kwam vooral omdat Taylor het moest opeten voor mijn neus. Dat was dus zeer gemeen.

'wat gaan we van het weekend doen?' vraag ik aan Shawn. 'Weet ik niet, Ik moet nog liedjes opnemen volgens mij of ik doe dat als jullie naar school zijn' zegt hij. 'oké' antwoord ik zuchtend nu moet ik weer aan school denken. 'eten' schreeuwt iemand van beneden. Shawn en ik staan op en lopen naar de eetkamer. Ik zit zo als gewoon lijk tussen Nash en Shawn in tegenover mij zit Matthew, de rest van de jongens zitten op andere plekken het is een ronde langwerpige tafel. De jongens koken om de avond. Vandaag heeft Nash gekookt. We eten macaroni met kaas. Dat is best wel lekker. Als iedereen klaar met eten is. Moeten elke dag twee mensen afruimen en in de vaatwasser zetten maar dat is best handig. Vandaag is het de beurt aan Jack en Jack. Dus ik hoef niks te doen, Fijn.

Ik ga op de bank zitten. Ik zit best alleen op deze bank. Nash, Cameron, Shawn, Matthew zitten tegen over mij, ze kijken mij de hele tijd aan. 'Willen jullie iets zeggen?' vraag ik met een diepe zucht. 'Nee' zeggen ze allemaal tegelijk tijd. Dus er is wel iets, maar ik ga geen poging doen om door te vragen, te veel moeite. Ik pak de afstandsbediening, eindelijk kan ik tv kijken. Snel ga ik naar Netflix. IK start Pretty little lairs op. Ik ben nu bij seizoen 4 aflevering 10. Ik pak een dekentje en ga lekker op de bank liggen. Ik hou echt heel erg van die serie.

Na zo ongeveer twee afleveringen te hebben gekeken gaat Matthew met Hayes voor mijn beeld staan. 'Ga uit het beeld' roep ik naar hun. 'Nee, wij willen televisie kijken' zegt Matthew. 'Jammer voor jullie, Hayes heeft vanmiddag al tv gekeken' zeg ik terwijl ik anders ga liggen om verder tv te kunnen kijken. 'dus' zegt Hayes. 'dus dan mag je niet tv kijken, en ik kijk nu tv dus ga uit het beeld zodat ik verder kan kijken' zeg ik tegen hun. Ik zie dat ze weg lopen, eindelijk doen ze iets wat ik vraag. Dan voel ik opeens een hand. De tv spring over. 'Nou, ik was tv aan het kijken' zeg ik. 'Ja en nu wij' antwoord Hayes. Dit is best wel stom.

Ik loop naar boven. Ik hoor Shawn zingen. Hij is mee aan het zingen met de radio. Het klinkt echt erg mooi. Ik loop naar Shawn's kamer, gelijk als ik binnen kom stop hij met zingen. 'waarom stop je het klonk zo mooi' zeg ik teleurgesteld. 'Omdat jij binnen komt' zegt hij simpel. 'oké, zing verder' zeg ik. Hij begint weer met zingen. Dan komt 7 years op de radio. Ik ken serieus heel dat lied uit mijn hoofd. samen zingen Shawn dit liedje af.

''''''''''''''

Dit was het eerste stuk

stem of comment??


the little DallasWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu