Hergün biraz daha soyutlaşıyorum hayattan ,soyutlaştıkça kaybediyorum olanları.Kaybettiklerimle yayılmıyor bu zifiri karartı, zihnimde yayıldıkça kaybediyorum...
Zihnimdeki karanlık odalardan birinde elimde geçmişten kalan bir şamdanlıkla buluyorum kendimi. Adeta karanlığı kazımak , yarıp geçmek istiyorum içinden ama ne mümkün bu karanlık odandan mumlar erimeden çıkmak... Ne mümkün maddi manevi bir şey kaybetmeden kaçmak. Korkuyorum damlayan her bir balmumuyla. Ne dindirir bu korkuyu ne söndürür bu alev almış mumu ? Umut dersiniz kesin şimdi siz, umutlar küle dönüşmüş karartıyı çoğaltmak için birbirleriyle yarışıyorlar. Bi bunların yarışı eksikti sonradan görme dünyada. Ama merak etmeyin bıraktı onlar da bu yarışı her pes eden insan gibi ...
Onların pes etmesi mühim değilde ben pes ettim mi ?
...
GİRİŞ :
Bu cümleleri günlüğüne yazarken hiçte kolay olmamıştı Araz için. Bir kelimeyi yazarken bir sonraki yazacağı kelimeyi unutmamaya çalışmak çoğu insan için kolay olabilir ama durum Araz için aynı değildi. Çok genç yakalandı annesinide bu dünyadan koparan illete (Alzheimer ). Kişiden kişiye değişir dedi doktorlar kimi için 5 kimi için 20 yıl, ama sonuç hep aynıymış ölüm. Önce yakın geçmişi unuturmuş , yaptıklarını sonra yerini kişileri unutmaya bırakırmış bu illet yutmayı ve nefes almayı unutmasıylada koparırmış seni bu dünyadan. Bunları duyduğunda korkmadı çünkü cesur bir kızdı Araz en azından cesur görünmeye çalışırdı. Genç yaşta olgunlaştırmıştı hayat onu. Her insanın başına gelebileceği gibi ilk ailesini kaybetmesiyle yıkıldı dünyası sonra yakasını bırakmadı talihsizlikler. Editörü olduğu dergiden ayrılmak zorunda kalması , ek olarak yaptığı fotoğrafcılık stüdyosunun kapanması bunlara bağlı olarak sahibi olduğu villayı satması -oysa ne çok anısı vardı evde - gibi şeyler. Bu hastalık onun için ödül niteliğindeydi yaşadığı her acıyı yavaş yavaş yavaş unutmak, -amma çok insa ister bunu - dünü düşünüp uyuyamamak gibi pürüzleri süpürüp gidicekti hayatından bu hastalık. Öyleyse neden yazmıştı bu karamsar cümleleri kenarları kıvrık defterine . Bir sabah kalktığında değişebilir mi hayatı bir pardonla.
+Biraz dikkat etsene be !
-Pardon benim hatam.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ya Yaşarsam
RomanceHer şeyden ümidi kesmişken hayata tutunabilir mi insan ? Bir resim çizercesine en baştan şekillendirebilir mi hayatını ? Yok oluyorum hergün biraz daha soyutlanıyorum bu acımasız dünyadan.. Ya Yaşarsam ?
