Evil Bad Girl

THE EPILOGUE.

17.
The Epilogue.

~

Shandelle's POV.

“Gio,bye” sabi ko sakanya pag dating namin sa airport,uuwi na ako sa pilipinas dahil one year na ako dito, pero magpapaiwan daw si Gio dahil para may time sila ni Bea

Niyakap ko siya at dun umiyak “Hey,wag ka ngang umiyak mababasa polo ko”. Sabi niya pa “Hayaan mo,babalik din yung lalaking minahal mo sa’yo,sigurado ako.”

“Sana nga paguwi ko,babalik na yung mendoza ko.” I want him back badly,namimiss ko na siya hindi ko na kasi kaya baka paguwi ko,masabi ko na ako yung totoong mahal niya na di lang ako basta bestfriend lang.

“Babalik siya.” sabi ni gio,bago siya kumalas sa yakap “Just be strong Shands,i know your a strong and tough girl hindi ka basta-basta lang.your an evil bad girl  right? So be it.” Tumango atyaka tumalikod para magcheck-in.

~

Matapos kamimag-boarding ay nandito na'ko sa eroplano,ewan ko kakaibang eroplano ang nasakyan ko dahil may patugtug pa ng mga filipino songs.

"FLIGHT 2107 WE ARE NOW IN THE PHILIPPINES!MABUHAY!". Sabi ng announcer napatingin ako,nasa pilipinas na ako naiiyak nanaman ako,gusto ko na may himalang mangyari na maalala niya na ako,tapos magiging masaya na kami yung wala ng problema. Yung masaya at malaya lang hindi ba pwede na mangyari sa'min yun?

Kinuha ko ang headphones ko at IPod ko at nagpamusic,wala pa naman kami sa Manila mamaya pa siguro 'yon makikinig muna ako sa Music

So you can keep me,inside the pocket of your ripped jeans holding me close until your eyes meet,you won't ever be alone.

Hindi ako tanga pero umaasa ako kasi alam kong di mo ako bibiguin,aasa ako hanggang sa maalala mo ako na ako si Jashlyn Shandelle Sandoval ang mahal mo,ang babaeng pinangakuan mong papakasalan mo,hindi ako bibitaw sa pangako mong yun kasi naniniwala ako sayo,naniniwala ako at alam kong mukhang imposible na di mo na nga ako maalala pero alam ko na maalala mo ako.ikaw ang mendoza ko,at si Mendoza babalik at babalik siya sa Evil Bad Girl niya.

Hinila ko ang maleta ko at naglakad nagtext ako kay mama na nandito na ako sa pilipinas nag reply naman si Mama na papunta na daw sila medyo traffic daw papunta dito.

"Waahh!gwapo!".sigaw ng isang babae at pumunta sa labas napairap ako,mga baliw.

Tumingin naman ako kung ano yung pinagkakaguluhan nila do'n at buong naia ay nadidinig ang boses niya.

Mendoza. Boses niya yon at di ako tanga o nagha-hallucinate lang alam ko na siya yon.

“Itong kantang to,para to sa babaeng mahal ko at mamahalin ko pa sa darating na mga panahon,di ako magsasawang sabihing mahal kita”.

Umiyak ako,ofcourse hindi ako 'yon syempre si Catalia 'yon duh!dito nagt-trabaho si Lia buti at di ko siya nakita,kundi magkakagulo.pumunta ako do'n,at biglang nag-giveway ang mga tao, at di ako makapaniwalang ako ako yung tinutukoy niya dahil yung katang to ni di niya pa kinanta for the past three years.

“Ilang beses ng nag-away,hanggang sa magkasakitan di alam ang pinagmulan,Pati maliliit na bagay na napaguusapan bigla nalang pinagaawayan

Ngunit kahit na ganito,madalas lagi tayong magkasundo,ikaw lang ang gusto 'kong makapiling sa buong buhay ko...(buhay ko)

Kahit na binabato mo ako ng kung ano-ano ikaw pa'rin ang gusto ko,