Dengesiz

4| Yılbaşı

Selam güzellerim!

Bölümde ufak bir hata var, yazdıktan sonra fark ettim. Okullar yeni açıldı dedikten sonra yılbaşı partisini koymuşum. Var sayın ki okullar 27 Aralıkta açılsın!

Sizi çok seviyorum, İyi okumalar!

• Selin •

" Günaydın anne, okula erken gideceğim."

Kalemin ağzını kapatırken son bir kez daha aynaya baktım.
Okullar açılmıştı! Üniversitenin ilk senesini yurt dışında okuduğum için bu sene fazlasıyla sıkıntı çekecektim. Ama sevgili üvey abim, bana yardımcı olurdu değil mi?
Deri ceketimi üzerime alıp evden çıktım, bugün yepyeni bir gündü. Bugün eski Ali Mertoğlu'nun tekrardan karşıma çıkacağı gündü.
Her şeye hazırlıklıydım bu yüzden.

Taksi çağırmak üzere sokağa çıkacakken Ali'nin arabası önümde durdu. Gitmek için beni mi beklemişti yani?

" Atla."

" Eksik kal canım, yalnız gideceğim. İlk günden kısmetimi kapatma!"

" Selin, hadi kardeşim."

Onu sinir edecek vaktim olmadığı için arabaya bindim. Ayrıca bu soğukta iki dakika daha beklersem ellerim çatlayacaktı.

'' Benimle aynı yerde okumak için büyük çaba sarf ettin mi bari?''

Geri zekalı, ne çabuk eski haline dönmüştü.

'' Sen kendini ilah mı zannediyorsun Aliciğim, ne bu öz güven?''

Aslında çok saçma bir şey söylemiştim. Bu çocuğun fiziksel özellikleri ile dalga geçmek, Messi'nin kötü bir futbolcu olduğunu savunmak gibiydi.

'' Son sınıfta beni daha fazla görebilmek için sınıf değiştirmedin mi sen?''

'' Ergenlik Ali, ergenlik.''

Güldü, ona aşık olmamda gülüşünün payı büyüktü.
Yolun kalan kısmını müzik dinleyerek geçirdik, konuşmamıştık. Arabayı durduğunda Aliye döndüm.

'' Bak, okulda..

'' Birbirimizin kısmetini kapatmayacağız Selinciğim, anladım."

Bunu söyleyeceğini düşünmemiştim. Suratım asıldı, okulda beni yalnız bırakmamasını isteyecektim oysa.

'' E- Evet. Aynen öyle yapacağız Ali.''

Cevap vermesini beklemeden arabadan indim, saçımı düzeltip bahçeye yürümeye başladım. Ali arkamdan geliyordu.

Okul fazla büyüktü, herkesle tanışmam imkansızdı.

Kahve alıp kantinde boş bulduğum bir masaya oturdum.Etrafımda fotoğraf çekinenler, tanışmaya çalışanlar ve boş boş oturanlar vardı. Gözlerim Aliyi aradı, burada değildi.

'' Oturabilir miyim?''

Omzumda hissettiğim el yüzünden irkilmiştim. Hızla arkaya döndüm.

'' Korkuttuysam kusura bakma.''

'' Y-Yok sorun değil. Oturabilirsin.''

Gülümsedi, karşımdaki sandalyeye oturdu. Bu sırada onu kesmekle meşguldüm.

Gömleğinden dışarı fışkıracak derecede kası vardı. Gözleri kahverenginin en koyu tonuydu. Yani kısaca fena çocuk değildi.

'' Selin ben.''

Kibarca elimi uzattım, ismini söylemeden önce elimi tuttu. Yüzünde garip bir ifade vardı.

'' Kerem bende.''