Kathelyn Brooke

1. merry christmas!

We staan voor het grote huis van opa en oma. Ooit was dit een groot kasteel waar een koning en koningin woonden met hun dochters en zonen. Er liepen ridders en hertogen rond. Maar dat was vroeger. Nu is het opa's en oma's huis. Papa drukt de bel in. Een ding, ding, ding gat de bel. Al snel doet opa de deur open. "Ah daar zijn jullie dan"zegt opa. "Kom snel binnen het is veel te koud om buiten te blijven staan." we lopen naar binnen en hangen onze jassen op. Daarna lopen we naar de woonkamer. De rest van de familie is er al. Ik zet de warme schaal met mijn zelfgemaakte hapjes op het aanrecht en dan ga ik op de bank zitten. "Zoo" zegt opa "de kerstboom moet maar wel even aan he?" opa doet de stekker in het stopcontact en de lichtjes schieten aan. "Nou nu iedereen er is..." begint oma "kunnen we wel beginnen met eten" vult finn mijn oom aan. "Ja inderdaad finn." lacht mijn oma. En we gaan allemaal aan tafel zitten. Allemaal lekkere dingen komen op tafel te staan. "Nog even voordat we beginnen," roept finn. "Merry christmas allemaal!" "merry christmas!" roept iedereen en dan gaan we lekker eten.

Na het eten gaan we allemaal bij de open haard zitten. "Opa?" vraagt lisette mijn nichtje. "Ja?" "wie is dat meisje die op dat schilderij staat? Kent u haar?" lisette wijst naar een schilderij die op de muur hangt. Ik heb het wel vaker zien hangen maar er nooit echt bij stilgestaan wie het nou was. Op het schilderij staat trouwens een meisje met een zwarte lange rok aan ze heeft een blousje met daarover een paars vestje aan. Op haar gezicht zitten vieze moddervlekken en schammen. Het meisje ziet er eenzaam en verdrietig uit. "Dat meisje?" lisette knikt. "Dat meisje is kathelyn brooke." opa kijkt ons aan "zal ik het verhaal maar eens vertellen?" iedereen knikt "oh ja graag." zegt oma dat is zo'n mooi verhaal. "Nou daar gaat ie dan" zegt opa en hij begint te vertellen.

{Uit de ogen van kathelyn brooke}
"Volgende!"hoor ik mevr. Ashley roepen ik kijk naar de andere rij het duurt nog wel even voordat ik eten krijg. Ach t zal ook wel weer weinig zijn zoals altijd. "Volgende!" word er weer geroepen. Ik kijk op en zie dat ik aan de beurt ben. Mevr. Ashley doet één soeplepel soep in mijn bord, daarna moet ik doorlopen naar de groente een klein hoopje groente belandt op mijn bord ik heb geen idee wat voor groente het is eigenlijk weet ik dat nooit ik loop nog een stukje verder en er beland nog wat aardappelpuree op mijn bord. Daarna moet ik gaan zitten aan de tafel. Als iedereen zijn eten op heeft moeten we allemaal ons toetje ophalen. Iedereen krijgt een klein beetje yoghurt met vier happen heb ik het al op.

Als het negen uur is roepen mevr. Ashley en mevr. Lissy dat we op bed moeten iedereen strompeld naar zijn bed in één kamer staan tien bedden er kunnen dus tien mensen in één kamer. In de kamer waar de bedden staan is het altijd heel koud. Daarom gaat iedereen altijd zo snel mogelijk onder de dekens liggen. Net zoals ik.
Na een tijdje gaat het licht uit en is iedereen stil.

Lisette kijkt opa aan "was het vroeger altijd zo in weeshuizen?" "niet overal" zegt opa "in sommige weeshuizen zorgen ze wel heel goed voor kinderen maar daarom kunnen er ook minder kinderen heen. Ook zijn er niet veel daarom waren er veel kinderen die in dit soort weeshuizen zaten waar ze niet goed worden verzorgd. "Gatsie' zegt lisette "gelukkig hoef ik daar niet te zitten." "nee gelukkig niet lisette" zegt opa.
Oma komt de woonkamer ingelopen. "Kijl eens" zegt ze "thee, koffie, warme chocolademelk en koekjes." "mmm" roept iedereen en we pakken allemaal wat drinken en een koekje.