Şirketten hızlı adımlarla çıkar...Yolda düşünmeye başlar..."Acaba çok mu abarttım.Yani Allahın işi.Oda istemezdi.Yok onunda bir payı var işte.Öküz şey!Ama yok acım yüzünden böyle yapmamalıydım.Neyse Defne olan oldu artık!"Evine gelir.Tam uyuyacakken telefonu çalar.Arayan çoçukluk arkadaşı Sedattır.
-Aaa Sedat.Niye aramıyorsun hiç beni?!
-Kızım sakin ol aradım işte:)
-İnsan merak eder belki bu kızın başına bir şey geldi diye...
-Tamam üzür dilerim.Sen bunu boş ver şimdi.Olanları duydum.Çok üzüldüm.Başın sağ olsun...
-Sağ ol.
-Yoldayım şimdi geliyorum İstanbula.Seni yalnız bırakmam.
-Canım benim...Ama benim hiç yaşamaya hevesim yok.Hiç kimsem kalmadı.Zaten işdende kovuldum.Hayat artık benim için...
-Kız sus.Bu nasıl konuşmak öyle.Herkes hayatında sevdiği birini kaybediyor.Her kesin bir sonu var.Neyse yarın sabah ordayım.Sahilde buluşalım.Saat 09;00 da
-Tamam buluşalım.Bende konuşmak istiyordum zaten.Gecikme bak haa!
-Görüşürüz...
***
Saat tam 8dir ve Defne artık uyanmışdır.Pencereden dışarı bakıp bir Ohh çekip hazırlanmaya başlar.Duş alır,kahvaltısını eder ve sahile doğru yürümeye başlar.Oturur Sedatı bekler.Sedat hep olduğu gibi gecikmiştir.Defne tam gidicekken...
-Nereye kız.Daha yeni gelmedin mi?
Defne Sedata sarılır ve kızgın bir şekilde söyler:
-Nerde kaldın yaa sen.Ağaç oldum burda!
-Beni biliyorsun.Neyse...Otur seninle konuşmamız gereken bir konu var.
-Tanıyoruz tabi.Ne konusucaksın ki benimle?
-İş konusu diyelim.
-İş den ayrıldım.Ve hiç çalışmak istemiyorum.Benim acım bana yeter.
-Delimisin sen?!Annen yaşasaydı seni böyle görünce kızmazmıydı...Belki şimdide senin bu haline üzülüyordur kadın.Toparlanmam lazım.
-Aslında doğru söylüyorsun yaa.Hayatımı yaşıyıcam.Annem üzülür yoksa dimi.Söyleee bakalım şimdi neymiş bu iş???
-Yeni bir şirket açıcam.
-Delisin galiba.Şirket açmak için dünya kadar para lazım.Sende de olmadığına göre!
-Var para bende.Çalıştım ve kazandım.E tabi bide Babam sağ olsun oda bana bileyler verdi.
-O zaman babanla barıştın mı?!
-Evet barıştık.Tamam asıl konumuza dönelim.Benim ortağım olmanı istiyorum.
-Bende para yok!
-Zaten senden para istemiyorum bana sadece tasarım işinde yardım edeceksin.Böylece her şey hall olur.
-Şimdi kabul etsem mi acaba?
-Üff Defne!
-Tamam.Artık büyüme zamanı!
***
Defne artık büyük bir iş kadını olmuştur.Ayakkabı tasarlıyordur ve bu tasarımlarını her kes beğeniyordur.Şirketinin ismi Panefix olmuşdur.Kısaca artık kendi ayakları üstünde duran bir Defne vardır....Tabi güzelliğini unutmamak lazım.Herkesin konuştuğu bir güzelliği vardır.Kızıl saçları,gözleri,dudakları...
***
Her sabah olduğu gibi şirkete gelir.Ortağı Sedatla konuşa-konuşa,odasına girer:
-Sedat şirkette değilsin?Gelmeyecekmisin bu gün?
-New York tayım yaa.
-Yaa ben onu unuttum.Ne zamana kadar dönersin?
-3 ay falan kalabilirim.
-Tamam.Rahat ol.İşleri ben halledicem.
-Sağ ol.Konuşuruz.
Kapı çalar.Defne:
-Gir...
İçeri giren asistanı Yasemindir.Elindeki dosyayı Defneye uzatır ve:
-Defne hanım.Bunlara mutlaka bakmalısınız.Katılıcağımız yarışmada rakiplerimizin dosyası.Defne dosyanı açar ve ilk sayfasında Janelle diye bir firma adınj görür.Defneye bir şeyi hatırlatır:
-Janelle?
-Evet en güçlü rakibimiz o.Zaten biliyorsunuzdur yöneticisi Ömer İplikçidir.
-Ömer...Ömer...Bu bana bir şey hatırlatıyor ama...Neyse çıkabilirsin.
Masaya oturur ve düşünmeye başlar."Bu Ömer...yoksa bu benim annemin ölmesine sebep olan kişimi?Salak Defne hala sebep olan diyorsun.Adama o kadar bağırmıştım.Neyse..Demek şimdi rakip olduk hha.Ama çok yakışıklıydı..Defne saçmalama işine dön!"
***
Günler geçiyordu.Defne bu yarışmaya hazırlanıyordur.Yeni tasarımlar yapıyordur.Ve artık yarışmaya son bir gün kalmıştır.Defne istediği gibi bir kolleksiyon yaratmıştır,kazanacağındanda emindi.Ama nedense cok heyecanlıydı.İlk kez yaptığı bir şey değildir ama...Defne yatağına girip bu yarışmayı düşünür:"Neden bu kadar heyecanlanıyorum yaa.Sen hep birimci oldun bu seferde olucaksın....Ama sanki daha çok Ömer la yarıştığım için böyle oluyorum.Şimdi utanıcam adama demediyimi bırakmamıştım.Üff Defne uyu artık...!"
Nihayet beklenen gün geldi...Defne erkenden toplantı salonun karşısında diğer şirketlerin yöneticilerini bekliyordur.Tabi en çok ta Ömeri merak ediyordu.Ömer düşünmeye başlamışken bir ses duydu
-Buyrun Defne Hanım.
-Meraba Cemil bey.Ben erkenden şey için geldim işte..
-Tamam.Girin içeri birazdanda diğer şirket yöneticileri gelir.10 dakikaya başlarız.
-Tabi...
Resmen zaman geçmem bilmiyordur.Defne git gide daha çok heyecanlanıyordu.Ya Ömer gelirse ve onu tanırsa derken kapıdan Ömerin girdiğini gördü.Yıllar sonra onunla böyle karşılaşabağı hatta karşılaşacağı bile aklına gelmezdi.Herkes yerine geçti.Defne hala Ömeri izliyordur "Ayh ne kadar yakışıklı...Ayh!Kız napıyorsun sen kendine gel!"
-Defne hanım...Defne hanım..
-Haa.Burun...
-Tasarımlarınızı ala bilirmiyim ?
-Tabiki.Buyrun...
Ömer halan Defneyi fark etmemiştir.
***
Toplantı başlamışdır.Bütün kolleksiyonlar incelemiyordur.Ve artık karar anıydı.Hangi şirket daha iyi kolleksiyon yapmıştır?!
-En iyi şirketler Janelle ve Pasifix.Biliyoruz sadece bir şirket birinci ola bilir.Şimdi bu iki şirket bize ikinci kolleksiyonlarını sunacaklar ve bizde en iyisi seçicez.3 hafta sonra görüşmek üzere!
Her kes yavaş yavaş çıkıyordu.Defne hala çantasını topluyordu.Ömer çıkıcakken Defneyi görür.Ve hatırlar "Bu...bu o kız değilmi?!Hani bana bağıran ama güzel olan kız...Ömer!Neyse gidip bakiyim ne yapıyor burda..."
-Meraba!Ben Ömer İplikçi.Janelle şirketinin sahibiyim. Bu bölümünde sonuna geldik.Beğeniler az olarsa ve takip eden olmazsa yeni bölüm gelmiycek.Lütfen yorum yazın,takip edin ve beğenin.Yorumlarınız benim için çoook önemli lütfen...
