. တေျခာက္ေျခာက္..မည္ေနတဲ့..နာရီ လက္တံ ေလး. မွ တပါး.. တိတ္ ဆိတိ ျခင္း... မင္းမူေနတဲ့.. အခန္းေလး.. ထဲက..မွန္ထဲမွာေပါေနတဲ့..ကၽြန္ေတာ့ပံုရိပ္ကို... တလွည့္.. ကုတင္ေလးေပါမွာ ေအးခ်မ္း စြာ အိပ္ေမာက်ေနတဲ.. hyung ကို တလွည့္.....သာ စိုက္ၾကည့္ေနမိတာ ....အခ်ိန္ေတြ ..ဘယ္ေလာက္ ထိ ၾကာ.. ျမင့္ေနၿပီလည္း ..ကၽြန္ေတာ္..မသိေတာ့...
စကၠန္႔ တိုငိး . မိနစ္ တိုငိး...အခု.. အသက္ကေလးေတြ ရႈ သြင္း လိုက္ တဲ့ .. ခ်ိန္ တိုငိးက.... ဘယ္အရာ မွ တန္ ဖိုး ျဖတိ ၿပီး ..ခဏ ေလာက္ပင္ ရပ္တန္႔ ခိုင္း လို႔ မရေအာင္..ကို ... အဖိုးတန္ေနၿပီ......ဒီန႔ည.. မနက္ျဖန္... ေနာက္ သဘက္ခါ ဆိုရင္... ဒီ ေနရာ ေလးမွာ.. သူ မရွိေတာ့ ဘူး ဆိုတဲ့.. ခံစား ခ်က္ ႀကီး..ကို.. ရင္ ဆိုငိ ႏိုင္ ဖို႔.. ကၽြန္ေတာ္ ..အင္ အားေတြ. မရွိေသးဘူး....သူ႔ကို မသြား ပါနဲ႔ လို႔ .... တား ခ်ငိ ေပမယ့္...ပင္ယံထက္ အျမင့္မွ..ေနေန ရတဲ.. သူ႔ ဘဝေလးကို... ကၽြန္ေတာ္ ကို႔ ကုိယ္တိုငိ အႏိုင္ ႏိုငိ ျဖစ္ေနတဲ့... ဘဝ ထဲ... မင္း ဆြဲ သြင္း ရက္ လား..ဆိုတဲ့... စိတ္ နဲ႔... ေခါင္းညိမ့္... ခြင့္ျပဳ လိုက္ ရ.တဲ့ ....
ေဟာ့ဒီ... ရင္ဘတိ တခုလံုး...က. ဒဏ္ရာ..ပလပြ..ေတြ နဲ႔....ဘာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ မွ လဲဟင္... ဘာလို႔...လဲဟင္???....
ေမးခြန္း ေပါင္း ေျမာက္ မ်ားေတြက...မသိ ျခင္း..မ်ားစြာနဲ႔... အေျဖက.. ရင္ ဘတ္ တခု လံုးနဲ႔ ..ေနရာ မဆန္႔ ေအာင္ ကို ျပည္ က်ပ္ ေနၿပီ... hyung ရယ္...
ျပတငိးေပါက္ က... က်ေရာက္ ေနတဲ ..အလင္းေရာင္း သဲ့ သဲ့ ေလး..ေအာက္ မွာ...ျမင္ေနရတဲ့..ႏွစ္ၿခိဳက္ စြာ.. အိပ္ေမာ က်ေနဆဲ.. ျဖစ္တဲ့... luhan... အနားကို.. sehun. ေျဖးေျဖး ေလး တိုး ကပ္ သြား လိုက္တယ္
နဖူး..ေလးေပါ. က်ိဳ႕ တို႔ က်ဲတဲ့...... ဝဲကာ က်ေနတဲ့.. ဆံပင္ေလး ေတြကို ဖြဖြေလး.. သပ္တင္ေပးလိုက္ကာ..
"အိပ္ပုတ္ေလး.....ကၽြန္ ေတာ့ ကို ခ်စ္ လားဟင္ "
"ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့...အရမ္းခ်စ္တယ္သိလား. ..hyung ဘဝ မွာ... အခ်စ္ ဆိုတာ. ခဏခဏ ၾကံဳ ဘူးမလားေတာ့. မသိေပမယ္.. ကၽြန္ေတာ့ ကေတာ့.. ပထမဆံုး.... ရင္ ခုန္မိတာပါ.... hyung.. ပတ္ဝန္းက်ငိ ကလူေတြလို..smart က်တာေတြ... ဘာေတြ.. တခုမွ မရွိဘူး.. hyung .. ရယ္... အာ့အတြကိေၾကာင့္.. ကၽြန္ေတာ္.. အရမ္း ေၾကာက္တယ္.. .."
