Kalemin Kalbime Dokundu 2

Özgür Çok İstiyor

Ve seni ister benim dudaklarım kışın kuru soğuğunda.
Tenim de seni ister soluğumda.
Arar bakınır ama bulamaz ellerim yatağımda.
Uyanırken sabahın kör ışığında.
Dokunmak ister parmak uçlarım teninin sıcaklığına.
Sağımda yastık olur hep solumda buz gibi bir duvar.
Dudaklarımda gece gündüz sana olan aşkımdan nameler var.

•Ada'dan.•

Gözlerimi kırpıştırdım yavaşça. Karşımda ellerinde tabakla duran iki genç kız vardı. Nefes elindeki tabağı bana uzattı ve güldü. Etrafıma bakındım bir anda Özgür mutfak masasına dayanmış elindeki telefonla uğraşıyordu.

"Ne oldu anne bu dünyada değil gibisin. Sevgilinle gece çok mu uçtunuz yoksa!" Kızım imalı cümlesini bitirip benden bir kaç adım uzaklaşmıştı fakat muzipçe gülümsüyordu. Elmacık kemiklerime hızla ulaşan kanın sıcaklığını yanaklarımda hissetmiştim.

"Nefes! Alacağım ayağımın altına ama. Madem bunlardan utanmıyorsun dayından utan."

"Anne sadece takılıyordum. Hem dayım duymaz ki, Berke ile maç izliyor."

"Ne maçı?" Diye sordu Özgür telefonu masaya bırakırken. Belini doğrultmuş saçlarını elleriyle şekillendirmişti. 

"Galatasaray-Beşiktaş. Burada bile kendi liglerini buluyorlar."

"Hadi be." Kahkaha atarak mutfaktan çıktı Özgür. Ben, Nefes ve Yağmur'a tatlılarını koyarken ellerinde formalarla mutfağa geri gelen eşimi gördüm. Formamı kafamdan hızlıca geçirip dudaklarımdan öptü. Ardından Nefes'in formasını ona doğru fırlattı.

"Giy hadi sonra da salona gel. Sende gel hayatım. Bu arada şu tatlıları da istiyorum." Hala koymaya uğraştığım tatlıları işaret ediyordu. Yanağımdan makas alarak mutfaktan çıktı. Eylül kafasını kaldırıp konuştu.

"Kızım benimki odun derdim seninki gittikçe odunlukta level atlıyor. Nasıl idare ediyorsun bununla ya?" 

Eylül'ün lafa bodoslama dalmasıyla gülümsedim. Mutfak dolaplarının köşesindeki gözlüğümü alıp gözüme taktım. Ellerimi Eylül'ün elindeki havlu ile kuruladım ve beraber tatlılarla odaya geçtik. Berkan'ın enerji topu çikolata bombardımanı tatlısını verdikten hemen sonra Özgür'ün yanına oturdum. Onun tatlısını da ellerine teslim ettim. Kafasını yavaşça bana çevirdi. Gözlerime bakarak parmağını daldırdığı sosu dudaklarına götürüp yaladı.

"Çok kötüsün!"

Diye mırıldandım ona bakarak. O sırada Nefes ve Yağmur'un bize bakıp fısıldaştıklarını fark ettim. Eylül'ü dürtünce soru sormadan Yağmur ve Nefes'e döndü.

"Kızlar, siz bir araya gelince çok azıtıyorsunuz ama."

"Teyze bir saat sonra bir parti var. Yağmur da benimle gelebilir mi? Jenn de gelecek. Ne olur?"

"Olmaz!"  Berkan'ın net ve sert sesini dinledikten sonra Eylül ile bakışıp kızlara göz kırptık. Sanırım reddettiğimizi ve bu konunun kapandığını anlamışlardı.

∆∆∆

"Kızlar odalarında yok. Doğru söyle onları partiye yolladın değil mi?"

"Aşkım ımm,  evet olabilir."

"Ada bana neden söylemedin? Ya başlarına bir şeyler gelirse? Merak ederim ben."

"Ama Özgür'cüğüm sana söyleseydim boğacaktın kızları, şu saatte gidin, şu saatte gelin bana haber verin arayın. Gelirken ben sizi alacağım. Genç kız onlar bu kadar da olmaz yani. Sen Berkan'dan daha betersin."