Silence

Με Τον Δικό Σου Τρόπο

Σκοτεινά. Τα πάντα.

Ήσυχα.

Δεν τολμάς να κουνηθείς.

Θα σε πιάσουν.

Θα καταλάβουν τι σκέφτεσαι.

Είναι ολοφάνερο.

Όχι το πώς σκέφτεσαι, αλλά το τι.

Εσύ σκέφτεσαι με τον δικό σου τρόπο.

Αυτό, τουλάχιστον, δεν κατάφεραν να σ' το αλλάξουν.
Παράδοξο.

Δεν τους είχες εμποδίσει.
Το μόνο '' λάθος ''  που έκανες ήταν ότι σκεφτόσουν.

Πολύ.

Με τον δικό σου τρόπο.

Αυτό ήταν που τους εμπόδισε.

Ο τρόπος σου ήταν τόσο μοναδικός που δεν μπορούσε να χαθεί.

Ακόμα κι αν εσύ το ήθελες.

Θα ήταν μεγάλη λύτρωση για σένα.

Αλλά ήταν πολύ μοναδικός για να χαθεί.

Θα έμενε για πάντα χαραγμένος σε παλιές σελίδες.

Ακόμα κι αν εσύ δεν ήσουν εκεί.

Ακόμα κι όταν εσύ είχες φύγει.

Από δική σου επιλογή.

Ακόμα και όταν εσύ ατένιζες με γυάλινα μάτια τον ξάστερο ουρανό.

Στην πραγματικότητα ήσουν εκεί.

Στις κιτρινισμένες σελίδες.

Το σώμα σου ήταν κάτω από το έδαφος όμως η ψυχή σου ήταν εκεί.

Ήταν εκτεθειμένη με τον δικό σου τρόπο που τόσο πάσχιζες να αρνηθείς.

Όταν εσύ κειτόσουν στο σκληρό έδαφος η ψυχή σου ήταν απλωμένη γυμνή στις σελίδες.

Και εκείνοι που σε ώθησαν να την αρνηθείς σιώπησαν.

Κι εσύ που κόπιαζες να ξεφορτωθείς τον νου σου, ποτέ δεν τα κατάφερες.

Επέζησε με τον δικό σου τρόπο.