Ben: Hadi ozaman ne bekliyoruz hemen zaman makinasına.
Serhat: Sonra yalarak benim için daha iyi olur çünkü çok yorgunum burayı bulmak çok zor oldu ve zaman makinası bayağı uzakta.
Ben: Yarını bekleyemeyiz burada bir çok insan var! Yarına kadar bu kabile dün belkide 10 belkide 15 kişi susuzluktan hayatını yitirebilir!
Serhat: pekala ama makinanın çalışması için kumaş ve ip e ihtiyacımız var.
Ben: kumaş ve ip mi?
Serhat: evet . Nereden bulabiliriz.
- Benim çadırda olması lazım. Hemen Getireyim.
(Yaklaşık birkaç dakika sonra kuraklık başlamadan önceki artakalan ipleri ve kumaşımızı aldım. Tabi kuraklık artınca bu malzemeleri bula ilmek gerçekten zor.)
-Ama bu bize yetmez bizlere daha çok lazım.
Dedi. Kabilenin muhtarı ile konuştum. Beni anlayacağını düşünmüştüm. Çünkü o rahmetli babamın yakın arkadaşlarından birisiydi. Ama kimsenin evi olmamasına rağmen bu kabile de neden ir muhtar bulunuyor hala anlamamıştım.
Muhtarı buldum.
-Efendim, sizden bir ricam bulunacaktım.
-Söyle Polat.
-Kabineye yeni gelen adamdan haberiniz var mı acaba?
-Evet, sakın bana ona inandığını söyleme! O adam kafadan çatlağın teki.
-Bir kişiyi tanımadan nasıl yargılayabiliyorsunuz!
-Benim o kişiyi tanımadığım nereden biliyorsun Polat!
