Yine aynı gün tekrarlanıyordu.O,yine tanımadığı insanlara hizmet ediyordu.Artık mesaisi bitmek üzereydi.Tam çıkacakken yanına takım elbisede bir erkek yakınlaştı.
-Meraba Defne Hanım.
-Tanışıyormuyuz?
-Hayır ,ben size bir haber vermek için geldim.
-Nolmuş?Annememi yoksa bir şey olmuş?Söylesenize!
-Hayır...15 güne evden çıkmak zorundasınız.
-Siz ne diyorsunuz?Neden çıkım ki kendi evimden?!
-Çün ki sizin eviniz ve diper evleri satın aldık ve bu evlerin yerinde yeni bir şirket açıcaz
-Hayır böyle bir şey olamaz.Benden habersiz benim evimi kim sata bilirki?!
-Sanırım babanız sattı evi bize.Benim gitmem gerek .15 gün sonra evler yıkılıcak,taşınırsanız iyi olur.Hoşcakalın...
-Ah baba ah.Bıktım artık senden.Bi rahat bırakmadın bizi.Üff şimdi napıcam ben.Ben en iyisi eve gidip anneme her şeyi anlatayım.
Çantasından anahtarları çıkarıp kapıyı açtı.Montunu çıkarıp içeri girdi.
-Kızım, sen mi geldin?
-Evet anne benim.Anne buraya gele bilirmisin.Seninle acil bir şey konuşmalıyız.
-Ayh dur geliyorum şimdi.
Konuya nasıl gireceğini bilmiyordu.Annesi kalp hastasıydı.Eğer onun için çok manevi değeri olan bu evin satılıcağını duysa hali kötüleşe bilirdi.Ama bir yerden başlamak zorundaydı.
-Anne,15 güne kadar evi boşaltmalıyız...
-Delirdin mi kızım...Niye ki?
-Anne evimizi yıkıcaklar.Ama korkma bize para verecekler yani kendimize yeni bir ev ala bileceğiz.
-Bu...Bu olamaz.Bu evin benim için ne kadar değerli olduğunu sende biliyorsun.Kardeşinin tüm güzel anıları bu evde...Yok ..yok olmaz...
-Anne noldu?Anne kendine gel...Anne!
Telefonunu çıkarıp ambulansı aradı.Amma 3 gün sonra Defne artık annesinin yanında değil,onun tabutunun yanındaydı...
Arkadaşlar hikaye çok güzel bu sadece bir bölümü.Aşk sahneleri 2 bölümde başlıycak.Lütfen beğenmeyi ve beni takip etmeyi unutmayın.Yorumlarınızı merak ediyorum.Yorum yaparsanız sevinirim.
