"Baba anlamiyosun beni. Bu üniversiteye gidicem senden maddi hicbir beklentim yok."
Sinirden artık deliriyordum. Ben okumak istiyordum. Liseye kadar yalvar yakar okumuştum. Ama üniversite hayallerimi gerçekleştirmeme izin yoktu.
Şuana kadar okul masraflarimi hep kendim ödemiştim hem okuyup hem çalışıyordum
a-a oyalamayaniz lütfen beni. Hic haz etmediğim babacigimla kavga ediyorum. Pek sevmeyiz birbirimizi.
" Lan senin dilin çok uzadı gitmiyosun elimden kaza gelecek
Karşımda atletle oturmuş o koca göbeğini kaşıyarak konuşuyo benimle.
"Allahım gelsin şu elindeki kazada sende kurtul bende. Siz izin versenizde vermesenizde gidicem. Gerekirse evden ayrılır tek yaşarım"
Bu son söylediğim aptal adamı çok kızdırdı. Üstüme doğru gelmeye başladı. Elinde elinde de kemer vardı. Yine mi? Vurmaya başlamıştı. Kendimi savunmaliydim. Bende kemeri tutup çekiştirmeye başladım.
"Bırak şu kemeri psikopat misin ya kendine gel"
kendine gelmesi lazımdı. Vurması artık acıtmiyordu. Sorun vurduktan sonra vücudumdaki morluklardı. Gördüklerinde babam beni dövdü diyemiyordum. Kemeri tekrar alıp vurmaya devam etti.
" Özür dile cabuk yoksa sabaha kadar böyle devam ederim"
o bana tehditler savururken kapının çalmasıyla mırıldandığı kufurlerle kapıyı açmaya gitti. Gelen kişi annemdi. İçeri girdiginde yüzüne baktım. Umrunda bile değildi. Bu beni sinir ediyordu. Bide anne olacaktı.
"Ne biçim anne babasiniz siz ya"
Hiçbir zaman susan bir kız olmadım eğer susarsam konusmazsam daha fazla üstüme gelinirdi çünkü. Herkes boyleydi.
"Kalk bakalım sen. bundan sonra bu eve gelmek yok. Ne cehenneme gidiyosan git".
"hahh tam üstüne bastınız gidiyordum hic merak etmeyin"
Evet çıkmıştım evden ama nereye gidiyordum ki ben. Ne yerdim? nerde kaldırdım? Hicbisey bilmiyordum şuan bildiğim tek şey vardı oda bu eve tekrar dönmemek. Yürümeye başladım.
Şuan düşünmem gereken ilk şey nerde kalıcaktım. Sokakta boş boş geziniyordum. Evden hızla çıkmıştım ne cüzdanım ne param hepsi evde kalmıştı.
Keşke giderken en azından montumu alsaydım. Ben sorunlarımın üzerine başka sorun eklerken ani bir fren sesiyle kendimi yerde buldum.
Bayılmamıştım. Ama aklıma sinsice bi plan gelmişti. Zaten kalicak yerim yoktu. Eğer beni hastaneye götürürse o odalardan birinde bir gece kalabilirim.
Ondan sonra eve gizlice girer senelerdir biriktirdigim paralarımı alıp kendime bi ev kiralayabilirdim. Sonrası sonrasını bilmiyorum ama elbet bulurum bi çare ilk önce bunu halletmeliyim.
Gözlerim kapalı olduğundan kim çarptı nasıl biri göremiyordum. Ama beni kucağına alıp götürmeye başladığında erkek olduğunu anladım.
E tabi öncesinde iyi misin? Diye sarstiginda duyduğum sesiyle. Sesinden anlaşıldığı kadariyla genç biriydi. Sıktığı parfüm on numaraydi. Harika kokuyordu.
