Destiny By The Moon

rogues

POV AMANDA

ik lig in bed samen met Nathan. Plots ruik ik een vieze geur. Ik schud Nathan wakker. "Nathan ruik je dat?" zeg ik beng. Hij ruikt. hij schud zijn hoofd."nee, wat is er?""ik ruik rogues, niet sterk dus ze zijn ver weg""hoe ver? hoe kan je zover ruiken?""ik ben een witte wolf remeber extra krachten. 13 km verderop" hij springt uit zijn bed. Ik volg zijn voorbeeld. We kleden ons snel aan. Nathan linkt iedereen dat er rogues in de buurt zijn. Ik ga naar de rand van het bos. Ik adem diep in via mijn neus. Richting het noorden. "Ze zijn Noord- West"schreeuw ik naar Nathan. hij rent naar me toe. "weet je het zeker?" ik gebaar dat we moeten kijken. Als we 8 km gelopen hebben ruikt hij het ook. We besluiten nog iets dichterbij te gaan zodat ik het aantal kan schatten. 400 rogues. Shit. We rennen in onze wolfgedaante terug. "Beste wolven, Er zijn maar liefst 400 rogues in de bossen. IK wil alle wolven die niet kunnen vecht plus alle  kinderen opgesloten in de kelders. Alle strijders die wel mee kunnen gaan met mij mee. Jullie toekomstige luna"hij wijst naar mij"blijft bij de overgebleven". Ik schrik. dacht het niet. Ik ga mee. "je gaat niet mee"zegt hij zodra we van het podium zijn."oh echt wel, je moet me hier niet buiten houden. Ik mag dan net een wolf zijn maar ik weet letterlijk alles over mijn wolf door metalen trainingen van mijn oude pack". Hij knikt. "toch blijf je hier" zegt hij nu baziger. Ughhh. Hier heb ik dus een hekel aan. Ik loop terug. Als ik iedereen verzameld heb en veilig in de kelders gestopt had rende ik het bos in. De groep is inmiddels een half uur vertrokken. Als ik er aankom ga ik veilig in een bosje zitten. "wat doen jullie hier" vraagt Nathan aan de rogues. "we komen jullie afslachten"zegt een gespierde man die naar Nathan loopt. Hun Alpha. Zijn geur komt me licht bekend voor. Maar waar vandaan? "Hij was op je 16de verjaardag". Antwoorden Quincy. Was ij een vriend van mijn vader?!!? Nathan gromt naar de mysterieuze man. Dan vallen ze aan. Snel verander ik in mijn wolf en sluip zachtje naar de achterkant van hun kamp. Ik zie vuur. Yess. Ik denk met mijn gedachten en verplaats het vuur. Jep ik kan vuur beheersen. De tent vliegt in de fik. Al snel staan alle tenten in de fik. Plots krijg ik zilver mes in mijn onderbuik. Ik draai me om maar zie niemand. Nathan. Ik ren ondanks alle pijn. Daar ligt Nathan. Hij probeert nog weg te kruipen van De rogue Alpha. Ik spring boven op hem. Hij schikt. Ik spring van hem af en ga voor Nathan staan. Ik denk aan het vuur maar het is nog net te ver weg. Ik blijf denken. Eindelijk. Een strook vuur omcirkelt de rogue Alpha. Ik laat het vuur rondje steeds kleiner. Zodat hij letterlijk dood gaat van mijn hitte. Ik moet lachen om mijn woord grap. Snel draai ik me om. Nathan's wolf is zwak. Ik trek het mes er uit, zodra ik in mijn mensen vorm sta. Ik heb hem eerst een stuk en bos in getrokken. Hij zou te boos worden als andere me naakt gezien zouden hebben. Ik maak de wond schoon. Ik laat mijn tranen over de wond gaan waardoor de wond sneller heelt. Als Nathan z'n ogen opende verander ik terug in een wolf. "klim op mijn rug" mindlink ik hem. hij kijkt me raar aan maar weet dat hij te zwak is om zelf te rennen of veranderen. Als we bij de bos rand zijn verander ik ook in een mens en pak het kleed dat ik heb klaar gelegd. Ik vouw het om ons heen. Al snel liggen we weer in bed. Nouja Nathan dan. "Hoe deed je dat met vuur?" vroeg hij na me een lange tijd gestudeerd te hebben. "ik ben een witte wolf, die hebben extra krachten, door mijn tranen leef je nog. Die zijn helend" zijn ogen worden nog groter. "IK ga even naar de dokter, Ik ga mijn tranen in reageer buisjes stoppen zodat sommige strijders sneller helen".  Zo laat ik hem verbouwereerd achter. Nu weet hij tenminste dat hij me met gevechten niet alleen moet laten. 

kort hoofdstuk. i know. sorry daarvoor maar ik heb een hele drukke week gehad. En krijg nog meer toetsen dus hoop dat ik deze week een hst kan posten, maar beloof niks. Please comment wat je er van vind.