Bago ako magsimula sa aking kuwento. Nagpapasalamat ako sa mga nagbasa ng mga nakaraan kong kuwento. Para sa baguhang writer na katulad ko ay sobrang kinatutuwa ko na magkaroon ng kahit 5 comments sa aking story . Kung sino man ang babasa ng story na ito ay mangyaring mag iwan ng komento thank you!!
Chapter 1:
Simula na naman ng klase namin hay.. kinakabahan ako sobra! Ako kasi yung tipo ng tao na kung tawagin ng iba ay "introvert" hindi ako palasalita hindi ko naman kasi alam ang sasabihin saka ayoko ng na rereject .Yung kapag kinausap mo sila wala lang sila sayo? Ansakit kaya nun. Gusto ko na sanang magbago kaso inaatake ako ng kahiyaan ko.Pano ba? Mula elementary ako para lang akong anino di kasi nila ako nakikita or hindi nila ako napapansin. Kapag absent ako hindi halata kasi wala naman naghahanap sa akin wala kasi akong kaibigan hayy masaklap ba ang buhay ko hahaha! ganyan kasakit maging introvert
Pagpasok ko ng classroom namin ay nakita ko ang mga kaklase ko nakaupo at nagkukuwentuhan sa upuan ko. Pano ko malalagay yung gamit ko e nandun sila? nahihiya naman akong paalisin sila
"Oy! girl napanuod mo ba yung "Ceaselesa Love" ? Waahh nakakakilig no? " tanung ni Mika kay Isabel.Sila nga pala yung mga nagkukuwentuhan sa upuan ko
"Oo waahh lalo na nung nagtapat si Charles kay Amy? kileeg" sabi ni Isabel kay Mika
"Teka sino ba nakaupo dito?"
tanung ni Mika
"Di ko rin alam e siguro wala" sagot ni Isabel
Pumunta ako sa upuan ko
"Helo! Okay lang na gamitin niyo muna yung upuan ko, ilalagay ko lang yung gamit ko" sabi ko sa kanila at nagulat naman sila sa akin. Pumunta na ako paalis ng room ngunit naririnig ko na pinag-uusapan nila ako
"Sinu yun girl? " tanong ni Mika
"Ha? Di ko rin kilala" sagot ni Isabel tinignan nila yung notebook ko at nakita nila ang pangalan ko
"Siya pala si Chelle Fuerzas " sabi ni Mika dahil binuksan niya ang notebook ko
"Tignan mo sya para talaga siyang anino."
Hi I'm Chelle Fontanoza. A girl with a presence score of zero. No one cares about me. Naalala ko nga nung third year highschool ako naiwanan ako ng bus, wala naman kasing nakakaalam na kasama pala ako. No one knew my existence! Pumasok ako ng college na patapos na ang first sem.Kaya pagpasok ko ay ay kanya-kanya na silang mga kaibigan.
"Uy!!!!! Nag ring na yung bell!." sigaw ng mga estudyante.Bigla naman silang nagtilian ng makita nila ang dalawang heartrob sa school namin sina Kyle at Gray. Dahil sa kanila nagkakaroon ng kulay ang mga tao para .They are like sun because they sparkle. Kapag nandyan sila nagkakagulo ang mga tao
"Out of those two! sino sa tingin mo ang mas popular?" tanung ni Clarisse sa mga kaklase ko
"Siyempre si Kyle na yun! Bukod sa mayaman at anak ng may-ari ng isang malaking kompanya e nasobrahan pa sa kagwapuhan tas ang funny nya pa samantalang si Gray napaka seryoso " sabat ni Jane
"Anung si Kyle? Si Gray kaya! Pogi lang naman Kyle di ka gaya ni Gray genius! Biruin mo ba naman siya lagi ang top sa school natin " sabi ni Marie
Gumagawa si Clarrise ng survey kung sino ang mas popular. Lahat sila ay busy sa pagsasagot.
"Wait lang 19 lang ang sumagot meron isang hindi sumagot! ." Sabi ni Clarisse
Ako yun! Hindi nyo ako tinanung kung sino ang mas gusto ko ako yun!!! Sasabihin ko ba sa kanila na hindi nila ako tinanung? Parte naman ako ng section5 bakit ganun lagi nalang akong kinakalimutan.
"Kyle all girls in our section did a popularity teat pero nag tie." Sabi ni Clarisse kay Kyle
Natapos na ang klase at pareho ng dati di parin ako napapansin siguro kasalanan ko rin kung bakit hindi ako napapansin
Siguro hanggang sa dulo ganto ako.Binuksan ko nalang ang aking laptop.
My hobby is bloging at my webpage called "tiny potato"
Post:
It's always the same, pasensya na hindi na ako masiyadong active sa blog ko
Sa blog ko nagpo post ako ng mga pictures ng magagandang bagay na nakikita ko. Ginagawa ko din itong diary
The people read my blog leave comments too.
One comment:
"That's not true soon you'll be notice by people around you just be positive! "-tinybubbles
We communicate this way. Sa blog ko may nakakapansin sa akin.Nakaka encourage talaga mag comment si tinybubbles sa akin. Natutuwa ako lagi sa mga reply niya
Second comment:
Never give up.You are trying very hard I'm sure that someone's watching you! You'll be fine don't worry."-leaf green
On the internet, we only know each other's usernames
If we were talking face to face I probably would never talk to them this way.
On the internet they care for me a lot
I wish there were more people like them
أنت تقرأ
The blog #Wattys2015
العاطفيةSa isang blog, nagkakaroon ka ng kaibigan doon hindi ka mahihiyang makipag usap sa ibang tao. Isang introvert na nagbago ang lahat dahil sa isang blog please leave a comment salamat sa mga magbabasa hope you enjoy!
