The Hymns of Prudentius

I. HYMNUS AD GALLI CANTUM

Ales diei nuntius lucem propinquam praecinit; nos excitator mentium iam Christus ad vitam vocat.

Auferte, clamat, lectulos 5 aegros, soporos, desides: castique recti ac sobrii vigilate, iam sum proximus.

Post solis ortum fulgidi serum est cubile spernere, 10 ni parte noctis addita tempus labori adieceris.

Vox ista, qua strepunt aves stantes sub ipso culmine paulo ante quam lux emicet, 15 nostri figura est iudicis.

Tectos tenebris horridis stratisque opertos segnibus suadet quietem linquere iam iamque venturo die. 20

Ut, cum coruscis flatibus aurora caelum sparserit, omnes labore exercitos confirmet ad spem luminis.

Hic somnus ad tempus datus 25 est forma mortis perpetis, peccata ceu nox horrida cogunt iacere ac stertere.

Sed vox ab alto culmine Christi docentis praemonet, 30 adesse iam lucem prope, ne mens sopori serviat:

Ne somnus usque ad terminos vitae socordis opprimat pectus sepultum crimine 35 et lucis oblitum suae.

Ferunt vagantes daemonas laetos tenebris noctium, gallo canente exterritos sparsim timere et cedere. 40

Invisa nam vicinitas lucis, salutis, numinis rupto tenebrarum situ noctis fugat satellites.

Hoc esse signum praescii 45 norunt repromissae spei, qua nos soporis liberi speramus adventum Dei.

Quae vis sit huius alitis, salvator ostendit Petro, 50 ter antequam gallus canat sese negandum praedicans.

Fit namque peccatum prius, quam praeco lucis proximae inlustret humanum genus 55 finemque peccandi ferat.

Flevit negator denique ex ore prolapsum nefas, cum mens maneret innocens, animusque servaret fidem. 60

Nec tale quidquam postea linguae locutus lubrico est, cantuque galli cognito peccare iustus destitit.

Inde est quod omnes credimus, 65 illo quietis tempore quo gallus exsultans canit Christum redisse ex inferis.

Tunc mortis oppressus vigor, tunc lex subacta est tartari, 70 tunc vis diei fortior noctem coegit cedere.

Iam iam quiescant inproba, iam culpa furva obdormiat, iam noxa letalis suum 75 perpessa somnum marceat.

Vigil vicissim spiritus quodcumque restat temporis, dum meta noctis clauditur, stans ac laborans excubet. 80

Iesum ciamus vocibus flentes, precantes, sobrii: intenta supplicatio dormire cor mundum vetat.

Sat convolutis artubus 85 sensum profunda oblivio pressit, gravavit, obruit vanis vagantem somniis.

Sunt nempe falsa et frivola, quae mundiali gloria 90 ceu dormientes egimus: vigilemus, hic est veritas.

Aurum, voluptas, gaudium, opes, honores, prospera, quaecumque nos inflant mala, 95 fit mane, nil sunt omnia.

Tu, Christe, somnum dissice, tu rumpe noctis vincula, tu solve peccatum vetus novumque lumen ingere. 100

I. HYMN AT COCK-CROW

Awake! the shining day is born! The herald cock proclaims the morn: And Christ, the soul's Awakener, cries, Bidding us back to life arise.

Away the sluggard's bed! away The slumber of the soul's decay! Ye chaste and just and temperate, Watch! I am standing at the gate.

After the sun hath risen red 'Tis late for men to scorn their bed, Unless a portion of the night They seize for labours of the light.