Γράμματα Για Εκείνη

3.

Φως της ζωής μου,

   Θυμάσαι την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε; Εγώ, προφανώς και τη θυμάμαι, πως θα μπορούσα να την ξεχάσω, άλλωστε;

   Ήσουν 15.

   Ήμουν 16.

   Ήταν σε εκείνο το σχολικό πάρτι. Δεν θυμάμαι γιατί ή που είχε γίνει, όλα μοιάζουν επισκιασμένα από την ανάμνηση της παρουσίας σου. Φορούσες ένα υπέροχο λευκό φόρεμα και είχες τα μαλλιά σου πιασμένα στη βάση του λαιμού σου σε μια σφιχτή πλεξούδα. Σε ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά ακόμα και αν τότε δεν ήξερα τι πάει να πει έρωτας. Ήταν σαν κάποιος να είχε ρουφήξει όλο το οξυγόνο από το δωμάτιο. Θυμάμαι τότε σκέφτηκα: Αυτό το κορίτσι! Από όλα τα κορίτσια σε αυτό το δωμάτιο, αυτή είναι η πιο σημαντική.

    Δεν είχα βρει το κουράγιο να σου μιλήσω τότε. Ήσουν με τις φίλες σου, έλαμπες και γελούσες και έμοιαζες τόσο ευτυχισμένη και τέλεια και εγώ... εγώ ήμουν ένας αποτυχημένος.

   Σε παρακολουθούσα μονάχα από μακριά και σκεφτόμουν πόσο όμορφη έδειχνες.

   Ήσουν 15.

   Σήμερα θα γινόσουν 42.

   Χρόνια πολλά αγάπη μου. Χρόνια σου πολλά, θέλω να ξέρεις πως σε αγαπάω ως τον ουρανό, ως τα αστέρια και ακόμα παραπέρα. Χρόνια πολλά, φως μου.

   Χρόνια πολλά... Τα 42 χρόνια δεν είναι πολλά, δεν είναι καν αρκετά.

   Σήμερα είπα στη Λίζα πως δεν θα γυρνούσες. Ήταν καιρός να μάθει, να καταλάβει, να θυμώσει και να κλάψει.

   Ρώτησε γιατί.

   Της απάντησα πως έγινες άγγελος.

   Πρωτότυπο, ε; Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο απλά καθόμουν και την κοιτούσα και σκεφτόμουν τι θα της έλεγες εσύ, πως θα την παρηγορούσες. Δεν μπορούσα να σκεφτώ, δεν μπορούσα να μιλήσω. Κάτι είχε κολλήσει στο λαιμό μου, κάτι πικρό, άγευστο.

   Δεν με πίστεψε, όμως. Σηκώθηκε από την καρέκλα της και πήρε τηλέφωνο στο κινητό σου για να σε βρει. Δεν ήξερα τι να κάνω, απλά καθόμουν και την παρακολουθούσα καθώς έπαιρνε ξανά και ξανά τον αριθμό. Την πήρα αγκαλιά και της είπα πως όλα θα ήταν καλά, της είπα πως την αγαπάς και πως δεν ήθελες να φύγεις, της είπα πως θα την προσέχεις και τότε νομίζω κατάλαβε. Είδα τη συνειδητοποίηση να περνάει μπροστά από τα μάτια της. Χρειάστηκε να γυρίσει η Μαριάννα από το σχολείο για να την κάνουμε να σταματήσει να κλαίει.

   Η Μαριάννα δυσκολεύεται, οι βαθμοί της έχουν πέσει. Δεν την αδικώ, ξέρω πως νιώθει χαμένη, μπορώ να το δω στα μάτια της. Και είναι η πιο δυνατή από τους τρεις μας.

   Μερικές φορές σκέφτομαι πόσο σου μοιάζει. Σου μοιάζει πολύ, αγάπη μου.

   Σκέφτομαι να μετακομίσω. Νιώθω πως πνίγομαι σε αυτό το σπίτι· τα πάντα σε θυμίζουν. Το κρεβάτι μας, η ντουλάπα σου που τώρα είναι άδεια, η κουζίνα που φτιάχναμε μαζί κουλουράκια, η άδεια καρέκλα σου. Η αδερφή σου συμφωνεί αλλά από την άλλη... Δεν θέλω να αποκόψω την Μαριάννα από τις φίλες της, θα ήταν καταστροφή.

   Μερικές φορές, μου λείπεις τόσο που δεν μπορώ να αναπνεύσω.

   Σε αγαπώ, φως μου, σε λατρεύω...