Ya işte hayat böyle

32 4 0
                                    

Her şey aslında anne karnından çıkmamızla, yani aşk nedir bilmeden,hayatı anlamamış halde ve aslında tek dert gözlerimizi açmak iken başladı. Tek gördüğümüz ışık ve tek bildiğimiz doktorun tokadını yiyince ağlamamız gerektiği. Onu bile düşünemeden,otomatik olarak yapıyorduk düşünün...

Tokadı yedikten sonra görülen ışık ile bazı şeyleri anlamaya başladık,bunların ilki insan olduğumuzdu ve kucağına verildiğimiz kişinin annemiz olduğu. Hemşireyi saymazsak tabii. Gözlerimiz açıldıkça ve beynimiz düşünmeye başladıkça anlamaya başladık dünyayı. Ancak hayat hala bir bilinmezdi hepimiz adına.

Aradan yıllar geçer. Ayakta durmayı,kendi başımıza yemek yemeği falan çoktan öğrenmişizdir. Ve öğrendiğimiz başka bir şey daha vardır; duygularımız.

Duygular dediğimizde hepimizin aklına gelen ilk şeydir "Sevmek". Zamanla daha derin anlamlar kazanır,daha bir heyecanlandırır bizi,daha bir mutlu eder. Artık öğrendiğimiz şey sevgiden ötedir,"aşk"tır. Ancak aşk kimi zaman imkansızlıktır,işte böyle anlarda bir duygular silsilesi olarak aşk,acı doludur. Buna bir de isim takmışız,"PLATONİK AŞK". Neymiş? Tek taraflı aşk.. Evet.

Anladım hocam vidanjör

Anladım HocamWo Geschichten leben. Entdecke jetzt