Sen, varlık geminde hiç yara olsun istemezdin.
Bugünden yarına pürüzsüz geçmekti dileğin
Ne bir çizik olmalıydı teninde ne bir sancı dokunmalıydı kalbine
Oysa ne kadar çok acın var.
Ne kadar çok ah'ların var.
Çaresizsin yangınlar karşısında
Çırpındıkça kırılıyor kanatları yüreğinin.
Sürgünsün ömrünün darlığına.
Sevdaların başını sokamıyor dünyanın kuytusuna.
Bir tutam hırçın kırmızısın ağarmayan karanın bahtında
Nefesine dolanmış arsız çığlıklar
Sesini eşkıyalar yağmalamış
Suskunun uçurumunda kırık hecelerine tutunuyorsun
Sesin yetmiyor yüreğinin çığlığına
Sağır gecelerin ayazında kavrulmuş huzurunun nazlı tohumları. Eksiliyorsun.
Dünyanın ölümcül dalgalarında savruluyor huzurun,
Hasar görmüş mutlulukların; her yanı delik deşik
İrtifasından edilmiş umutların
Kalbin güvertesinde büyüttüğün neşeler hüznün sularına batmış
Acizsin; başına geleceklere karşı dayanağın yok.
Ömrün temmuz güneşinde kar gibi eriyor; korunağın yok.
Var mı bir sığınağın?
Bir huzur limanı mesela
Kaygılarının durulduğu bir sahil
Korkularını unuttuğun sonsuz mavi deniz kenarı
Hüzünlerini uzağa gönderdiğin serin bir pınar başı
Bir yer biliyor musun başını korkusuzca sokacağın?
Yoksulsun; elinde tuttuklarını tutmaya mecalin yok
Avucunda düşenleri saklayacak bir sandığın var mı peki?
Solup düşen umut yapraklarını yeniden yeşertecek bir bahar biliyor musun?
Bak ki, secde vaha sunuyor sana.
Secde huzur limanı yüreğine
Secde dünya çölünün ortasında serin pınar başı.
Kaygılarının durulduğu sahil
Seni serinletmeye geliyor, farkında mısın?
Nerede alnın?
Nerede başın?
Neredesin?
Al başını gel
Tam burada huzurun...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk
PoetryAşk paslı kalplerin malzemesi zannedilir. Halbuki ne zordur Sahib-i hakikiye aşk. Bazen şehrin ışıltısından koparsın, elinde tesbih Sabah teneffüslerine yakın saatleri solumak için çıkıp gidersin kentin ıssız yükseklerine ve bakarsın, bakarken çeker...
