Onu karşımda görünce arkama bakmadan koştum.Hıçkırarak ağlamaya başladım.Ağlamaktan nefret ediyorum.Neden bende diğer kızlar gibi ağlarken güzel değilim de çirkinim?
Çok yorulmuştum.Bir duvarın üstüne oturdum.Yoldan geçen herkes bana bakıyordu."Ne var yani hiç mi ağlayan insan görmediniz"diye çemkirmek istedim bi an.Ama şimdi bunu yapacak halim yoktu.Çünkü daha büyük bir problem vardı."ATAKAN BARLAS NEDEN HİÇ BİR ŞEY OLMAMIŞ GİBİ GERİ DÖNMÜŞTÜ??"
Neden geri gelmişti ki?Tam her şey yoluna girdi artık iyiyim dediğim bir anda neden geri gelmişti?Yeterince acı çektim zaten.Daha fazlasına nasıl dayanabilirim ki?
Başımı kaldırdığımda bana doğru koşarak geldiğini gördüm.Hemen panik yapıp duvardan atladım ve bende koşmaya başladım.Seni görmeye hazır değilim.Hayır geri git.Hiç birşey olmamış gibi gelemezsin bunu bana yapma.Daha fazla acı çekemem.Arkama baktım.Koşmaya devam ediyordu.Peşimi bırakmaya niyeti olmadığını anladım ve hemen bi taksi durdurdum.Evin adresini verdim.Rahat bir nefes alıp arkama yaslandım.Gözlerimi kapadım.Şuan tek isteğim eve gidip rahat bi uyku çekmek.Ne kadar rahat olur bilmiyorum ama öyle olmasını umuyorum..
YOU ARE READING
UNUTULMAYAN AŞK
Teen Fiction"Senden sadece beni bırakmamanı istedim.Yanımda olmanı istedim.Çünkü sen farklıydın.Saçma sapan gülümsememe,kalbimdeki ritim bozukluğuna,sesimin titremesine,nefes alışlarımın zorlaşmasına sebep oluyordun." "Bak geri döndüm.Yanındayım.Bırakmadım.Bıra...
