Bugün günlerden pazartesi erkenden uyanmıştı.Yatağını topladı,sessizce cama doğru yöneldi ve yetimhanenin önündeki ağacı izlemeye koyuldu.Kuşlar yuva yapmıştı,yavru kuß yumurtadan çıkmış,anne ve baba kuş onu beslemeye çalışıyordu.Birden aklına kendisi geldi.Gördüğü her canlının annesi vardı.Ama kendisinin yoktu,aslında arkadaşlarınında yoktu.Umut'un en yakın dostu sekiz yaşlarında kilolu,gözlüklü,yürürken hafif topallayan Mehmet'ti.Herkes Mehmet'i dışlamıştı lakin Umut oni seviyordu.Çünkü o çok iyi bir insandı.Bikere ona hep çikolata alırdı,onunla oyun oynar,geceleri onla konuşurdu.Umut karanlıktan korkuyordu,onun için Mehmet akşamları Umut'un uyumasını bekler o uyuduktan sonra uyurdu.Memo derdi ona zaten ondan başka kimi vardı.Daha yedisine yeni girmiş Umut iyice yalnızlığını hissetmeye başlamıştı.
