A long way (Compleet)

Hoofdstuk 5

'Lori? Word je wakker' zegt de zangerige stem van mijn moeder. Die is goed gezind vandaag. Ik open traag mijn ogen en kijk recht in de glinsterende ogen van mijn moeder, ze is niet altijd even vriendelijk, maar ik hou echt veel van haar. Ik zou niet zonder haar willen!

Ik kijk haar aan en glimlach. 'Hoe laat is het', vraag ik terwijl mijn handen de slaap uit mijn ogen proberen te krijgen.

'Het is tien uur, we gaan vandaag naar Rome, is dat goed?'

'Naar Rome? En jij vraagt of dat goed is', roep ik, 'ben je gek natuurlijk is dat goed!'

Ze begint te zachtjes te lachen en loopt mijn kamer uit, ze draait zich nog één keer om. 'Kom je uit je bed?'

Ik lach en kom al meteen uit mijn bed. Ik loop naar de badkamer en ga me nog snel douchen. Ik kies een geel strapless kleedje uit en doe ook een zwart riempje aan, het is eigenlijk niet nodig maar dat maakt het kleedje mooier vind ik. Tevreden over mijn kleren loop ik naar de badkamer. Ik kam en droog snel mijn haar en doe het in een nonchalante knot. Ik zoek nog snel een dun zwart jasje voor als het fris wordt.

Ik ga naar de keuken en zie dat iedereen er al zit, zolang slaap ik toch niet? Het lijkt echt als of ik niet in deze familie hoor, serieus.

Ik kijk op mijn gsm en zie dat het half elf is, dat is nog niet zo laat als je weet dat ik ook nog gedoucht heb. Ik neem een glas en doe er sinaasappelsap in, en neem ook een kommetje. Ik eet snel wat cornflakes en ga dan mijn schoenen zoeken, het zijn de bruine sandaaltjes van gisteren.

'We kunnen vertrekken', roep ik, 'gaan we met de auto?'

'Nee we gaan met de trein', zegt mijn vader.

'Leuk!' zeg ik enthousiast. Ik hou er van om lekker snel met de trein de rijden.  Als we aankomen bij het station krijg ik een berichtje van Lucas Gaan we zwemmen? Ik zucht een beetje teleurgesteld, dat wordt een andere keer.

Nee, ik ga naar Rome, deze avond gaat misschien wel x Stuur ik terug. Lang moet ik niet wachten want het scherm springt meteen terug aan.

Oh jammer, deze avond is goed :D x

'Instappen',roept een meneer met een fluitje, waarschijnlijk de conducteur.

We gaan in de trein zitten, we moeten ongeveer driekwartier rijden. Ik steek mijn oortjes in mijn oren, muziek doet me altijd de tijd vergeten en daardoor verveel ik me zo goed als nooit!

'Lori, we zijn er', zegt mijn moeder na een tijdje. Ik waak uit mijn gedachten en kijk op mijn mobiel. Heb ik zo lang niets gedaan, woaw. We stappen uit de trein en komen op het super drukke perron uit. 'We zijn zo'n halve kilometer verder dan het coloseum, zullen we daar heen gaan?', zegt mijn vader opgewekt, typisch voor hem.  Altijd over enthousiast.

Iets later komen we langs een winkeltje waar ze van alles verkopen, 'Kijk Lori, wat vind je hiervan?', zegt mijn moeder.

'Hij is prachtig', zeg ik en mijn ogen blijven bij de ketting hangen, hij is van goud, niet echt goud maar wel super mooi.

'Ik wil dat je hem krijgt, hij past perfect bij je', zegt ze overtuigend, 'je krijgt hem van mij en je vader.'

'Oh dank je mam!' Ik geef haar een dikke kus op haar wang dan loop ik naar pap en geef hem ook een dikke kus. Ik krijg niet vaak spullen, meestal moet ik er zelf voor sparen, en dan nog...

We gaan snel even afrekenen, ik wil hem al direct aandoen en hem nooit meer afdoen. Ik meen het, het is de prachtigste ketting die ik ooit heb gezien. Eenmaal terug uit het winkeltje lopen we verder het straatje door waar we daarnet aan begonnen zijn en zo gaan we verder Rome verkennen, het is hier werkelijk super mooi. Veel mooier dan in de boekjes en foto's op internet.